Badmintonkwartet 2: the sequel
Omdat het de eerste keer al leuk was, kwam er een tweede editie van het kwartetbadmintonnen. Even vissen in de ondertussen ontstane pool van badmintongeïnteresseerde Letsers levert al snel meer kandidaten dan nodig. Nu blijkt badminton een nationale sport in Gent, want in de acht geselecteerde sporthallen is amper een veldje vrij te vinden. Geen idee of het ligt aan de (laatste werkweek)dag, de (bijgelovigenonvriendelijke) datum of het (late) uur, maar op vrijdag de dertiende van negen tot elf uur 's avonds is er (wat een geluk!) nog veel plaats in sporthal Bourgoyen. Aan de Stad Gent kan dit dipje in de sportbereidheid van de Gentenaars in ieder geval niet gelegen hebben. Terwijl we elkaar opwachten in de inkomhal zien we hoe de sportdienst bij middel van kleurrijk promotiemateriaal ons allen aanmoedigt 'elke dag een half uurtje te sporten behalve wanneer we het druk hebben... dan een uurtje!' We hebben sowieso ingeschreven voor twee uur en de meesten onder ons blijken daar aan het einde van de week - de sportdienstlogica volgend - wel aan toe. Enkelen net niet meer. Want wat doet een mens best na een uiterst drukke week op een vrijdagavond wanneer de temperatuur tegen het vriespunt aanschurkt en de zon al lang is ondergegaan? 'Toegeven aan de vermoeidheid en als een pudding ineenzakken in de zetel,' laat een annulerende kwartetster weten. Een andere kandidaatkwartetter moet bij thuiskomst meteen in die zetel in slaap gevallen zijn - we hebben hem gehoord noch gezien. En zo betreden weerom vier moediger Letsmeppers de badmintonarena om de restjes weekenergie eruit te slaan.
Met het kwartetverslag in gedachten suggereert een Letsmepper van het eerste uur een originele opwarmoefening: badmintonnen met meerdere pluimpjes tegelijkertijd. En zo vliegen die wit en geel, plastiek en gevederd als confetti door de lucht en komen de spieren al snel los. Laat een stel onbekenden een uur of wat badmintonnen en er komt een moment dat ze gaan uitblazen op een bank om kennis te maken, om over LETS te kletsen en het over de strijk te hebben - de heren althans. Tot er een het weer voelt kriebelen.
Twee uur badmintonnen leek bij aanvang (te) veel, maar uiteindelijk komen we tijd te kort. Zelfs een partijtje speedbadminton in de laatste vijf minuten kunnen we niet afmaken om bij gelijk spel alsnog een winnend team te kunnen aanduiden. Terwijl het badmintonnet onder onze neuzen wordt neergehaald, hebben we toch een duidelijke uitkomst: 'dat was leuk'. En bovendien gaan we met meer energie en goed warm weer naar huis. De afwezigen krijgen ongelijk...
Sloegen de pluimpjes over, onder en in het net: van groot naar klein: Stefan, Patriek, Geert, Sabine (en met dank aan de iets later gearriveerde, het kwartet met technische assistentie aanvullende, ervaringsdeskundige Danny).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten