Letsen: van naald tot draadje
Het is zowaar gelukt! De blog is gisteravond gepost geraakt en ik heb mijn nummers nog eens kunnen doorspelen. Vervolgens heb ik, na een pijlsnelle binnen-en-buiten op de receptie van kunstenaarscollectief Het Vogelnest, mijn kameraad die ik al een paar maandjes niet gezien had bezocht, ging de Hollander ophalen, reed met de scooter naar Herber
g Macharius waar ik juist op tijd was voor het tweede deel van het optreden van de impro comedy. Daarna deden we wat kalmer aan en ben ik met de Hollander na een tweede passage in Het Vogelnest afgezakt naar café Clifton, een notoir drinkhol aan het Van Beverenplein. Mijn bovenvernoemde kameraad vervoegde ons daar nog even, dus zo kwam alles tenslotte goed.
(De openingsspeech in Het Vogelnest heb ik gemist, maar met die dingen weet je nooit welke kant het uitgaat, dus dat is maar veiliger zo.)
Ik had al een tijd geleden beloofd wat meer LETS-ervaringen te beschrijven. Laat me u vertellen hoe ik tot letsen kwam.
Ik hoorde over het bestaan van LETS via een huisgenoot die het een keer had uitgeprobeerd. Als aanbod gaf die jongen bijles fysica, als afnemer liet hij boodschappen aan huis bezorgen, want hij winkelt niet graag. Voor de rest heeft de huisgenoot in kwestie niet veel meer geletst, maar ik was voor het idee gewonnen en ging naar een info-avond.
Het allereerste dat ik zou doen met LETS, was het wegwerken van de kapotte kleding die zich in mijn slaapkamer aan het ophopen was. Geen grote mankementen, maar de typische dingen: een gescheurde zak, een missende knoop aan een vest, een loskomende naad, enzovoort. Afgezien van de herstellingen waarvoor je een stikmachine nodig hebt, waren het allemaal kleinigheden die je zelf zou moeten kunnen doen. Alleen… wanneer ik er met frisse moed aan begon, naald en draad klaargelegd en zo, dan liep het van bij de start fout. Ziet u, ik krijg namelijk die draad niet door dat verbazend kleine oog van zo een naald. Echt waar, een rijke zou nog sneller in de hemel komen dan dat ik een draad door dat gaatje krijg. Heb alles geprobeerd, natmaken, met een scherpe schaar opnieuw afknippen, erdoor duwen met een andere naald, niets hielp en het beoogde herstelwerk bleef liggen.
Intussen is dat allemaal opgelost, iets waar ik Lenielets en vooral Michele Wauters heel dankbaar voor ben!
Mijn eerste taakjes bij LETS kon ik financieren met het ruime stropkesoverschot van mijn huisgenoot Alexander. Die had immers meer verdiend aan het bijles geven dan hij ooit had uitgegeven aan het boodschappen laten brengen. Maar daarna moest ik zelf aan de slag. Mijn eerste taken kreeg ik niet via het forum, maar van Jacqueline, de Machariusbewoonster die zingt in mijn gelegenheidsgroepje. Na een repetitie vertelde ze mij dat ze ook bij LETS zat en dat ze iemand zocht om haar lavabo en de remmen van haar fiets te herstellen. Zo verdiende ik mijn eerste eigen stropjes.
Later heb ik nog, met bescheiden succes, computerproblemen opgelost en met groter succes dingen uitgeleend. Jawel, zelfs op dit eigenste ogenblik zit ik te wachten op iemand aan wie ik telefonisch een rolstoel beloofde. In ieder geval: het systeem werkt.
En nu moet ik er vandoor, spullen gaan klaarzetten voor de liedjes in de Herberg. Bedankt voor jullie aandacht en wie weet tot ziens!
