Met als eerst aangekomen letser én netjes op tijd: Annemie. Zij onthaalde dan gastvrij de andere letsers, die de éne na de andere verschenen. Allen die zich hadden opgegeven waren aanwezig. Wat een succes!
Sophie bracht zelfs nog een extra deelnemer – brievenschrijver mee, haar partner Isfried.
Marijke had al voorbereidend werk verricht en zelfs postkaarten bij om de familie van gevangenen een hart onder de riem te steken.
Lut was gastvrouw.
Lut had haar goede buren uitgenodigd : Louisa en Paul. Zij zijn al sinds 23 jaar lid van Amnesty International.
We kregen, wel in verkorte versie, want onze hoofdbedoeling was zoveel mogelijk te schrijven, een uitleg over de historiek van het brieven schrijven, de evolutie in het soorten brieven , de zin ervan en wat wel of geen effect heeft... Eigenlijk is het idee van Amnesty om door onze brieven aandacht te vragen voor de rechten van elke mens en om de officiële instanties zoveel mogelijk “lastig” te vallen met zoveel mogelijk afzonderlijke brieven. Want de procedure is dat ze die één voor één moeten openmaken, du het heeft meer effect dan een mail. Maar mailen is ook goed , natuurlijk, omdat je er zo veel kan doen op één avond.
Tussen het schrijven door werd uitgebreider kennis gemaakt, gediscussieerd over de rechten van gevangenen en van de mens in het algemeen, politiek, filosofie en de voordelen (er zijn geen nadelen!) van bij lets te zijn.
De inwendige mens werd ook verwend met de door de deelnemers meegebrachte lekkere hapjes en wereldwinkelwijn.
Zo had bijna iedereen drie brieven geschreven - met de hand ! – op het eind van de avond.
