Kwartet 7: schoonheidssalon

Iedereen werd om toer verwend door een letser.
Zo kreeg iedereen een manicure, massage, voetreflexologie en een gezichtsverzorging.
We waren als helemaal nieuw!


Sofie Vercauteren, Sergia Meuleman, Laurence Verstuyft, Marleen Martens

Kwartet 6: een madammen-kwartet!

  Dat 12.12.12 een speciale datum is, dat hebben veel trouwers wel geweten. Maar wij (Mia, Lieve, Lieve en Elke) zullen deze magische datum ook niet snel vergeten. De voormiddag werd uitgeroepen tot “vrouwen-verwen-voormiddag”! Een madammen-kwartet om ‘u’ (of haar?) tegen te zeggen…
Nadat we al snel een kwartet vormden, kwam de grote uitdaging: een gepaste datum prikken. Met volle agenda’s zag het er moeilijk uit… Wonderbaarlijk genoeg ging het helemaal vanzelf en hebben we er een heerlijke voormiddag van gemaakt.
Lieve Borgers verwelkomde ons in haar voetreflex-kamer met een warme kop thee. Het zonneke scheen buiten en binnen was het ook al snel gezellig met ons vieren. Nadat we onze kwaliteiten hadden voorgesteld, zijn we maar gelijk aan de slag gegaan. 2 dames gaan liggen en de 2 andere aan het verwen-werk. Mia kreeg een voetreflex van Lieve B, Elke een oosterse drukpunten behandeling van Lieve VP.
Even een korte pauze met een heerlijke kop soep en een uitwisseling hoe we het allemaal hadden ervaren.
Nadien terug aan de slag en mochten de 2 Lieves gaan liggen. Mia ging aan het werk met intuïtieve massage en Elke mocht Lieve B pulsen. Stilte in de kamer, warmte, glinstertjes door de zonneschijn, heerlijke muziek,… Dat allemaal in een bubbel van ontspannen-zijn. Zalig en dat zouden we meer moeten doen! Dat is de korte samenvatting van ons kwartet.
Fijn om nieuwe mensen, met ieder haar kwaliteiten, te mogen ontmoeten en op deze manier te mogen kennis maken.
Super initiatief en: nog van dat!

Relaxte groetjes van Mia, Lieve, Lieve en Elke

Kwartet 5 Stadswandeling

Vrijdagavond 14 dec. rond 19 u vertrokken aan de Korenlei voor de groepswandeling georganiseerd door Pasar Ledeberg.
De 4 letser-stappers waren Jan De Wit , Vanessa,Sabine Huyghe en Marleen Eechaut.
Onze gids vertelde ons op een ludieke wijze interessante weetjes, o.a het volgende:
De 8 marmeren zullen van de Aula in de Volderstraat werden ong. een 12 -tal jaren geleden ingepakt met duizenden plakken gerookte ham en stinken ... Jan Fabre had opnieuw voor een controverse gezorgd.
Via de Waalse krook waar ooit een multimediale site zal verrijzen naar het W. Wilsonplein.
Naast de Bib reed ooit de eerste stoomtrein binnen,dat moet in het jaar 1837 geweest zijn.
Via het Zuidpark (ooit een spoorweg) stappen we door naar het kleine Muinkpark waar de olifant Betsy, apen, beren en exotische vogels dé grote attractie van de Gentse dierentuin waren. In de buurt nog heel wat goedbewaarde herenhuizen uit het interbellum.
Volgend jaar is het gebouw van de Vooruit 100 jaar oud! Dat wordt zeker gevierd met een speciaal programma en diverse activiteiten.
Loop je binnenkort over de Kouter , kijk dan uit voor de mystieke bladeren van de Amerikaanse Jessica Diamond (gebaseerd op afbeeldingen van het Lam Gods). We waren alle 4 enthousiast over deze avondwandeling.

Kwartet 4: Speelklasje voor honden

Het was een hele koude dag, maar de hondjes hebben er veel plezier aan beleefd. We zijn gaan spelen op speelweide aan de watersportbaan. Hier hebben ze veel toertjes gelopen, mekaar uitbundig besnuffelt en vooral veel gespeeld!
Ons kwartet werd gevormd door Lyra, Rose, Sandra en mezelf.

Kwartet 3: wandeling in Dimi's bos

Deelnemers: Katja en Dimi met Nika en Zohra, Els (Elto), Carolien en Lieven, Els (Elsd) met Jonathan


Jonathan en ik staan buiten reeds te trappelen vol ongeduld want Dimi en zijn dochter Zohra komen ons ophalen met de wagen voor een gezellige en ook avontuurlijke wandeling in Wachtebeke. Lang duurt het wachten niet, misschien een minuutje of twee, en daar komen ze reeds aangereden. Voor we naar het zelf aangelegde mini-bos van Dimi vertrekken, stoppen we eerst ten huize Katja en Dimi en wachten we onze mede-letsers Els (Elto), Carolien en Lieven en ook hun hond Sia op om ons ‘groeps’-kwartet te vervolledigen. Jonathan ziet de de kleurrijke rubberen vloerpuzzels liggen en gaat vol enthousiasme aan het werk om de namen die verwerkt zijn in het puzzeltapijt te vervormen. Nika en Zohra hun namen vervagen spoedig en vervormen in woorden als Kahra en Noka of was het in Rahoz en Naik? Ook Nika is van de partij bij het puzzelen en steekt snel een stukje in haar mond.

Dimi heeft in Wachtebeke een stukje landbouwgrond en tracht reeds ettelijke jaren om via zijn mooie plekje land een bijdrage te leveren aan de noden van onze aardbol door er jaarlijks stapsgewijs in de winterperiode een aantal bomen op te planten. Dimi’s privé-bos heeft een weide met 2 ganzen en een kip, twee tuinhuisjes waarvan er eentje, laat ons zeggen, een beetje brik-à-brak, prachtig handmade dus, voor zijn dochter Zohra die het kleurrijk beschilderd heeft, een privé-douche tussen de boompjes en een gezellige zithoek voor een kampvuur. Af en toe zie je een boompje dat het niet zal halen omwille van de varens die hun bestaan blijven opeisen en het boompje alle licht en zuurstof ontnemen door het helemaal in te sluiten. Dimi demonstreert ons al gauw hoe we de ganzen kunnen benaderen vanuit de wet van de grootste. Als we ons groter maken dan we zijn door onze armen in de lucht te houden en met de hand naar voren , beginnen de ganzen te blazen en gaan ze weg. Hen de rug toe keren zou wel eens fataal kunnen zijn. Carolien is erg blij met deze informatie en kan nu ongehinderd naar de kapper gaan die zijn tuin door deze lang genekte vogels laat bewonen.

Dimi neemt ons mee langsheen de weide van zijn buurman. Al gauw loopt hij samen met Lieven en de hond voorop en betreden we het territorium van een tiental paarden die ons duidelijk maken dat we enkel mogen passeren als we hen vriendelijk tegemoet komen. Of roken ze de maïskoek die Jonathan net verorberd had? Want plots worden we volledig gebarricadeerd. Overal staan ze, de paardjes. We kunnen geen stap vooruit! Links, rechts, achter ons, overal rondom ons zijn ze aanwezig en worden we ons bewust hoe klein we eigenlijk zijn ten opzichte van hen. Jonathan wordt een beetje bang en ik pak hem op, zodat hij een beetje groter lijkt, minder angstig is en ook overkomt. Rustig strelen we hun hoofden wat hen tevreden stelt. De bruine merrie die ons de weg belemmert zet een stapje naar voren waarop we onze weg kunnen verder zetten. Ook Katia snelt Els te hulp die het toch even benauwd krijgt terwijl ze de buggy met Nika verder duwt. De paarden blijven ons vergezellen tot aan de overkant van de weide. Af en toe opletten wel dat we onze stapschoenen niet verliezen in de drassige modderpoel. Het regenweer heeft er immers voor gezorgd op één week tijd dat ons wandeltraject toch niet zo toegankelijk blijkt te zijn voor buggy’s dan ons voorspeld is geweest. Maar daar trekken we ons niet zo veel van aan. Daar waar het moeilijk is, kan Jonathan stappen of krijgen we hulp om de buggy te dragen. Nika haar buggy is beter gepantserd met haar grote dikke wielen. Zij zit er goed, lekker hoog en droog en slaapt af en toe rustig door de wandeling heen.
Een rustiger traject lacht ons nu tegemoet, langsheen beken, weiden, kanalen, en de trage wegen waardoor we de kans krijgen om gezellig met elkaar te praten. Katja en Dimi trakteren met een kratje fruit. De hond heeft alle ruimte om eens los te lopen en om ook wel eens wat te rennen.

Voordat het donker wordt komen we terug op Dimi’s landeigendommetje aan en keren we voldaan van deze mooie uitstap terug naar huis en luisteren Zohra en Jonathan in de auto naar ‘De Keizer en de nachtegaal’, blij dat we via deze kwartetmaand hebben mogen genieten van het mooie Wachtebeekse land.

Els (Elsd)

Het tweede kwartet! Gezelschapsspelen

De Sint is net vertrokken en we worden opnieuw vol geconfronteerd met de gevolgen van de klimaatverschuivingen. Via een coöperatief spel pakken we ze stelselmatig aan en landen we weer veilig op aarde met ons ruimteschip. Voor vragen zoals, wat is een coöperatief spel, één adres: Line!
Bij het volgende raken we steeds weer gedesoriënteerd door onverwachte verschuivingen en bereikt uiteindelijk toch de winnaar het einddoel. Een collega speler ziet de overwinning ook wel zitten, dus testen we het spel een tweede keer uit. Bij een 3de spelletje doen we elkaar de duvel aan. Wie bijna aan de overkant is, krijgt opeens een muur voor zijn neus. Een (reuze)omweg is de enige optie… Voor blokkades en onverwachte wendingen, gelieve zich te richten tot Els of Hilde.
De gezellige avond sluiten we af door een aantal dieren de revue te laten passeren. Realistische geluiden op dit late uur is voor een aantal onder ons een hele opgave. Het was nochtans de eenvoudige versie, volgens Dorien. Een optie werd genomen op de moeilijkere versie, vermoedelijk in 2013!
Wie de correcte namen van deze gezelschapsspelletjes kan doorgeven aan Dorien, krijgt een stropke toegestuurd…;-)
Het gezelschapsspellekeskwartetteam

Het eerste kwartet! Verlaten meubelfabriek fotograferen

Verslag kwartet 1 december 10 uur
fotograferen van de verlaten meubelfabriek Vandenberghe-Pauvers

aanwezigen

• Kaatje Toye
• Jonathan Moreel
• Filip Wieme
• Marc Haerssens
• Kathleen Ramboer
• Anaïs Vangoethem

Op een winderige, koude 1 decembermorgen kwamen Anaïs, Filip, Jonathan, Kaatje, Kathleen en
Marc samen om de opgedoekte meubelfabriek Vandenberghe-Pauvers te fotograferen. Alles klopte
in het plaatje om een speciaal sfeertje te creëren: een jaar dat bijna voorbij is, de melancholie van
een verlaten werkplaats en een druilerige wintermorgen. Het kwartet fotografen, Anaïs, Kaatje,
Kathleen, Filip, gewapend met statief, fotoapparaat en andere attributen ging onmiddellijk
enthousiast aan de slag. We fotografeerden ons warm, de kou kon ons niet deren.
Een briefje aan de muur met nuttige interne  telefoonnummers naar  Ann, Caroline, Arsène, de
spuitcabine, montage, verkoop…., een computer die al uit het huidige digitale tijdperk verdwenen is,
lege blikjes  …………doen vermoeden dat het hier ooit een levendige plaats was waar iedere
werknemer zijn eigen verhaal schreef.
Voor ons gelegenheidsfotografen was het grootste probleem de onoverbrugbare contrasten tussen
helder licht en zware schaduwpartijen vast te leggen zonder nadien een te grote trukendoos te
moeten bovenhalen via één of ander fotobewerkingsprogramma.
Vele van mijn foto’s zijn niet echt 100% geslaagd en belanden misschien in de digitale prullenbak en
toch … voor die enkele foto’s  waar ik ongetwijfeld een stukje van het verhaal van de meubelfabriek
en personeel in terugvind, zou ik het onmiddellijk opnieuw doen, deze fotosessie met letsers in een
verlaten fabriek die ooit gonsde van activiteit.
Dit gebouw is een unieke getuige van het roemrijke verleden van Vandenberghe-Pauvers, gesticht in
1740 maar nu klaar voor de sloop van projectontwikkelaars. Wij letsers konden gelukkig nog door de
sleutelbezorger letser  Jonathan (bedankt) onze creativiteit botvieren op deze immense verlaten
ruimte. Ook Kaatje bedankt voor het initiatief.

verslag
Kathleen Ramboer

Lidgeld… elk jaar weer…

Iemand moet het doen, lieve mensen, die betalingen van het lidgeld opvolgen, herinneringen sturen en blijven sturen tot de herinnering een uitdrukkelijk verzoek wordt. Hoe gaat het in zijn werk? Een mail 14 dagen voor de betaaldag, een mail 7 dagen voordien, een mail op de dag van de betaling zelf, daarna een telefoontje, nog een telefoontje en dan wordt er soms wel ja gezegd, maar het gebeurt niet. Waar is die ‘ja’ dan heen?
Ook ik ben vergeetachtig en er is ook zoveel anders waar ik me liever aan wijd dan het doen van betalingen en het denken in euro’s. Maar als ik dan die jaarlijkse vraag krijg om m’n lidgeld te betalen denk ik even aan de mens die dit opvolgt. Ik beeld me dan het kind in dat weent en nu even langer moet wachten op de armen van degene die net die mail naar mij aan het versturen is. Misschien heeft de opvolger van betalingen helemaal geen kindjes die wenen? Dan zou het toch kunnen dat de geliefde net thuiskomt of het brood uit de oven wil omdat het op dat moment perfect goudkleurig is en z’n versgebakken geur verder wil verspreiden. Of dat ene boek waarvan hij alsmaar de titel leest en het lezen van de rest niet wil lukken. Of misschien wel de zon die net tevoorschijn komt en zo aantrekkelijk wenkt...
En dan doe ik maar gewoon meteen die overschrijving en wandel daarna fluitend de tuin in om de kippen eten te geven!
Gegroet,
Fons

De Gentse feesten... Stal je fiets bij LETS'ers!

Een aantal leden doorheen Gent stellen een parkeerplaats ter beschikking voor je fiets. Je spreekt uiteraard van tevoren goed af wanneer, waar en hoeveel stropkes. En we zoeken nog meer dergelijke parkeerplaatsen . Op de website, onder LETS-info, vind je het lijstje.

Route des SEL! Logeren doorheen Frankrijk... voor stropkes!

LETS-Gent is al een drietal jaar lid van de Route des Sel. Word je als lid van LETS-Gent ook lid van deze Franse organisatie, dan kan je doorheen Frankrijk en steeds meer in andere landen logeren voor je plaatselijke ruileenheid, bij ons dus voor stropkes. Als je lid wordt moet je ook zelf logeermogelijkheid aanbieden. De afspraak is dat een nacht logeren 1 uur LETS'en waard is, bij ons dus 40 stropkes. Het ontbijt hoort er meestal bij, een cadeautje uit je streek meenemen is een goed idee. Op onze website vind je meer informatie en op de website van de Route des SEL kan je inschrijven: Route des SEL

Camp in my Garden!

Zomaar een zomerse (?) tip voor mensen die van kamperen houden: doorheen Engeland en meer en meer in andere landen kan je kamperen bij mensen in de tuin. Meer informatie op: www.campinmygarden.com

De lentepicknick op zondag 24 juni!

De lentepicknick is  een gezellig moment waarop je elkaar kan ontmoeten en een gezicht plakken op die anonieme LETS'er! Dit jaar gaan we naar het prachtige Claeys-Bouüaertpark in Mariakerke.

OPGELET! Dit gaat daar enkel door bij goed weer! Bij minder goed weer picknicken we binnen. Op zondagvoormiddag wordt de definitieve locatie per mail meegedeeld.

De lentepicknick van 2011

• Wanneer: zondag 24 juni 2011 om 12 uur
• Bereikbaarheid:
• Bus 9 halte Rodonkstraat
  Paar honderd meter verder is een ingang van het park; blijf het pad rechts volgen tot over een bruggetje; iets verder zie je links de picknickplaats liggen.
• Met de fiets is het ongeveer 7 km vanuit centrum-Gent. Op volgende link vind je een wegbeschrijving vanuit centrum-Gent: met de fiets
• Waar in het park: als je voor het kasteel staat, sla je links af, je loopt rechtdoor over de brug met twee paaltjes; je loopt het grasveld op en ziet de picknickplaats links van je.

• DE PICKNICK zelf:
• We vragen iedereen een (1) portie van het volgende mee te brengen: groenten (of slaatje) - brood - beleg - drank - fruit / dessert.
• Let wel: als je bijvoorbeeld een hele kom pastasla meebrengt, is het uiteraard niet nodig om ook nog een hele kom pudding mee te brengen!
• Als je geen tijd hebt om iets klaar te maken, vraag dan gerust aan een andere Lets’er om wat extra’s mee te brengen voor jou en waardeer hem/haar daarvoor met stropkes.
• En ook:
• een bord - bestek - een beker of glas
• een deken, laken, doek of stoeltjes om op te zitten
• buitenspelletjes zoals badmintonraketten en pluimpjes, petanqueballen, enz.

Wil je hiervoor inschrijven op de website - inloggen - item kalender?
Tot dan!

Lets Gent-Noord in levenden lijve

Op de eerste vrijdagavond van juni trotseren Ilse en ik het tegendraadse verkeer van de Nieuwevaart. We zijn op zoek naar “Het Vogelnest” en onze fietszakken zitten vol traktaties. Daar ontmoeten de LETS'ers van Gent-Noord elkaar met een hapje, een drankje en een babbel. Onderweg vragen we ons even af of we niet beter iets voorbereid hadden, een kennismakingsmethodiekje of iets om de babbel op gang te trekken.
Maar neen, in een mum van tijd worden transacties voorbereid en herinneringen opgehaald aan oude transacties. Voor we er erg in hebben ontdekken we gemeenschappelijke interesses en ontstaat een heel nieuw LETS-aanbod. En natuurlijk vallen de hapjes zo goed in de smaak dat de recepten uitgewisseld worden. Gezelligheid troef dus! Ik weet niet of er van inter-LETS'en iets gekomen is, maar het had gekund met Marinette uit Oostende.
Je vindt de kunstenares Marinette wel vaker in Het Vogelnest. Het is de fijne atelier- en tentoonstellingsruimte van Steven en Jochen, onze sympathieke gastheren. Hun Vogelnest is trouwens lid van LETS-Gent. Drie dikke zoenen voor hun gastvrijheid, duimen omhoog voor hun mooie project en wij gaan er alvast nog eens langs voor een tentoonstelling of een babbel!

Maar eerst uitkijken naar de bijeenkomst van Gent-West... Want dat hebben Ilse en ik ontdekt: eigenlijk wonen wij in het noordwesten van Gent. Wij zijn dus ook een beetje westerlingen, vergeet ons niet uit te nodigen! En Gent-Zuid, Gent-Oost, Gent-Zuidoost mogen ook van zich laten horen…
Ilse en Hilde

De eerste LETS'er is geboren?!

Dag LETS’ers,
Ik ben NIKA, geboren op 22 februari en de eerste LETS-baby in Gent!
Ja, natuurlijk kregen al vele LETS’ers kindjes, maar volgens het bestuur verdien ik toch als eerste deze titel. En wel hierom:
Mijn ouders Dimi en Katja hebben elkaar leren kennen via LETS. Papa kwam al eerder de fiets van mama maken, maar toen haar computer het liet afweten, kwam hij enkele dagen na elkaar op bezoek. Mama kookte dan lekker eten en van het een kwam het ander…
Nee, nog niet ik zelf, maar ze gingen na een tijdje wel samenwonen en vonden samen een huisje in Oostakker waar ik nu in mijn wiegje lig. Elk weekend woont mijn keitoffe zusje Zohra bij ons en dan zingt ze leuke liedjes! Mama mag wel niet te ver weg gaan, want als ik honger heb, moet ze snel bij mij zijn. Ik woog dan wel 4,5kg bij mijn geboorte, maar ik moet nog veel groeien, hoor!
En dan is het trouwens nog niet gedaan met mijn LETS-leventje: mijn peter is Tom (van Elto) die mama ook leerde kennen via LETS. En de wasbare luiers die ik draag zijn ook ge-LETS’t!
Als ik groot ben ga ik nog veel meer LETS’en!
Tot dan!
Nika

In ’t rood gaan/staan…

Om de zoveel tijd verschijnen er oproepen op de mailinglijst in de aard van: “Help! Ik sta in ’t rood! Wie kan mij helpen om stropkes te verdienen?” of “Help! Ik sta onder nul! Hoe moet ik boven nul geraken?” Onlangs kreeg ik een mail met de suggestie de limieten af te schaffen, want… “het gaat toch niet om die stropkes en die limieten beletten mensen met weinig stropkes te LETS'en!” Blijkt zelfs dat leden die te weinig stropkes hebben om een dienst te vergoeden dan maar overstappen op euro’s, of, in het beste geval, de “betaling” uitstellen tot ze voldoende stropkes hebben. Om het maar niet te hebben over leden die wetens en willens diensten vragen, terwijl ze goed weten dat ze niet genoeg stropkes hebben om de dienst in kwestie te vergoeden.
Wat er gebeurt in LETS is heel erg verschillend met wat er gebeurt in de euro-wereld waarin we zijn opgegroeid. Als we klein zijn gaan we onze ouders mee naar de winkel en zien we hen van alles uit de rekken nemen, daarmee naar de kassa gaan, wat papiertjes aan dekassamevrouw/-meneer geven of een kaart in een machientje stoppen en dan kunnen ze ongestoord met al dat lekkers en moois naar huis. Het duurt een paar jaar alvorens we de link leggen met de dagelijkse afwezigheid van mama en/of papa: tijdens die afwezigheid beseffen we dan, werken ze en daardoor verdienen ze de papiertjes waarmee ze spullen kunnen kopen.
Zo werkt het niet in LETS! Je gaat niet “ergens” stropkes verdienen om ze dan “ergens” uit te geven. In LETS maak je deel uit van een groep en de leden van die groep bewijzen elkaar allerhande diensten, ver-LETS'en allerhande goederen aan elkaar. Je doet “van alles” voor anderen en die zelfde anderen doen “van alles” voor jou. Het evenwicht is belangrijk en dit evenwicht in de gaten houden is ieders verantwoordelijkheid. Weet je nog, met een “jojo” spelen? Jojoën is wat we doen in LETS! De ene keer boven nul, de andere keer eronder, dit doet er niet zoveel toe, als we maar bezig blijven.

’t Is blijkbaar niet altijd vanzelfsprekend om erop toe te zien dat je ook op jouw beurt anderen diensten bewijst, zodat je op anderen beroep kan doen. LETS'en is een constante evenwichtsoefening en LETS'en is niet vanzelfsprekend, het is een andere manier van denken en leven. Een mooie omschrijving vond ik altijd: een laboratorium voor het uitproberen van een andere manier van omgaan met elkaar.

job0 - Johan Boelaert
voorzitter

Nieuwe LETS’ers... hoe vergaat het hen?

Om de drie à vier maanden ga ik, ombuds Hilde, een avondje achter m’n laptop zitten, om na te kijken of de nieuwe LETS’ers die intussen al vier tot zes maanden lid zijn al dan niet aan transacties toekwamen. Diegenen die na 4 tot 6 maanden lidmaatschap slechts 5 of minder uitwisselingen hebben, pik ik er uit.
Bedoeling hiervan is niet mensen achter hun veren te zitten, maar wel om via een gesprek per telefoon te luisteren naar hun ervaringen, het te vragen of zij moeite hebben met bepaalde drempels, en te polsen of wij iets kunnen doen om aan hun “lage” LETS-activiteit iets te doen.
Deze telefonische contacten verliepen tot nu toe steeds aangenaam, nieuwe LETS’ers blijken telkens blij verrast met dit telefoontje!
Redenen tot het weinige LETS’en schrijven ze grotendeels aan zichzelf toe. Velen verwijzen naar een druk leven, komen, ondanks goede voornemens, niet aan het LETS’en toe, worden soms overspoeld door de vele mails. Maar ze zien verandering naar de toekomst toe of plannen in elk geval iets te willen ondernemen. Een aantal mensen zeggen ook dat het voor hen “niet zo dringend is”, dat ze het een heel fijn initiatief vinden, en dat het op termijn wel een plaats zal krijgen in hun leven. Hier en daar wordt een “drempel” vermeld: niet goed thuis zijn op de website omdat ze hem weinig gebruiken, overdonderd worden door de vele mails, nog geen mensen kennen en dus wat aarzelen om initiatief te nemen, niet zo’n nood hebben aan goederen-aanbod en daardoor ook de mails niet steeds goedvolgen... Zelden wordt extra hulp of ondersteuning gevraagd, of worden de organisatie en/of de informatie als ontoereikend ervaren. Slechts één koppel LETS’ers besloot hun lidmaatschap te beëindigen omdat ze andere verwachtingen hadden.
Enkele cijfertjes op 15/4/2012
Gedurende september, oktober en november 2011 kwamen 28 nieuwe leden LETS vervoegen. 20 leden zijn intussen behoorlijk tot heel intens aan het LETS’en gegaan. Bij acht leden blijft dit op een heel laag pitje staan.
Tijdens de maanden december 2011 en januari 2012 kenden we topmaanden en konden we 48 nieuwe leden verwelkomen. 33 leden LETS’en behoorlijk tot heel actief, 15 van deze nieuwe LETS’ers lijken hun weg nog wat te zoeken.
De komende week zullen deze iets minder actieve LETS’ers wellicht een telefoontje van me krijgen… Een bloemlezing van hun reacties volgt
Tot hoors!
Hilde

P.S. de dame op de foto is niet ombuds Hilde, zij heeft slechts 1 telefoontoestel!
De redactie.

TRANSITIE - THINK GLOBAL ACT LOCAL

Epo...

Binnen LETS-Gent valt er heel wat maatschappelijk engagement te bespeuren, mensen die bewuster willen leven en de huidige maatschappij wat in vraag stellen. Velen leveren dan ook een bijdrage aan maatschappelijk relevante initiatieven. Zo iemand is Epo, LETS’er en tevens “transito”. In 2008 werd hij lid van LETS-Gent en hij kwam via LETS in contact met het Transitie Initiatief Gent (TIG).
Om me wat voor te bereiden op het gesprek met Epo heb ik de websites van Transitie Vlaanderen en Transitie Gent bestudeerd. Ik vond er enerzijds degelijke informatie maar anderzijds vielen mij bepaalde tekortkomingen, onduidelijkheden en hiaten op, waar ik verder op inga.
Epo is actief bij TIG en gaf o.a. al een presentatie, helpt mee met de TransitieTuinTafel en neemt deel aan de transitiecafés. Hij ziet de toekomst bij TIG positief en gaat ervan uit dat als de tijd er rijp voor is de nodige veranderingen wel zullen gebeuren. Epo voegt hier verder aan toe dat wanneer transitie zijn doel bereikt heeft, ze zelf overbodig wordt.
Epo ziet LETS als onderdeel van de transitie-idee omdat men werkt aan een duurzame samenleving. Dit kan men op verschillende manieren bereiken. LETS levert hier haar bijdrage door de sociale cohesie, het versterken van de veerkracht, het stimuleren van de lokale economie, het gebruik van een lokale (complementaire) munteenheid.

WAT IS TRANSITIE?

Epo  vindt het zeer moeilijk, zo niet onmogelijk, om een volledig overzicht te bieden van deze organische structuur. De transitiebeweging ontstond in 2005 in Totnes (GB) en heeft zich ondertussen over diverse landen en continenten verspreid. In Totnes creëerde men toen ook de Totnes Pound, ene Rob Hopkins is de grote inspirator.
Deze beweging wil een antwoord bieden op twee problemen,  “piekolie”, het nakende tekort aan olie enerzijds en de klimaatverandering anderzijds. Ze willen dit bereiken door een transformatie naar duurzaamheid op alle gebieden van de samenleving. Belangrijk hierbij is het herstel van de veerkracht van lokale gemeenschappen, hoofdzakelijk door het wonen, werken en leven minder afhankelijk en meer zelfvoorzienend te maken. Transitiesteden zijn een door en door lokaal model waarbij de inwoners zelf  samen werk willen maken van een veerkrachtigere en aantrekkelijkere toekomst. Het is een “wij-verhaal” waarbij men vertrekt vanuit de basis, een bottom-up benadering.
Een transitiestad is een verzamelnaam voor acties van mensen en verenigingen die de overstap naar een duurzame samenleving mogelijk moeten maken. Men vormt groepen, vanuit een lokale gemeenschap, rond alle belangrijke aspecten van het leven (voeding, energie, mobiliteit, gezondheid, innerlijk welzijn, economie,…). Enerzijds is dit  een heel organisch en flexibel model want het vertrekt vanuit de ideeën van de inwoners van de lokale gemeenschap om de lokale veerkracht te versterken. Anderzijds is het ook wel een overdachte methode met een min of meer uitgestippeld traject. Men kan immers voorbeelden, informatie en richtlijnen vinden in onder andere “Het Transitie Handboek” van Rob Hopkins.

Over tuinmuren en tuinkamers...

Nieuwe LETS'ers brengen frisse ideeën. Zoals Piet Recour bijvoorbeeld, lid van LETS-Gent sedert december vorig jaar. Piet werkt als preventieadviseur bij de federale politie en weet alles over ergonomie, arbeidsveiligheid en gezondheid op het werk.

Maar in zijn vrije tijd wil hij promotie voeren voor “de tuinmuur”.

In december is Piet overgeschakeld op een vier vijfden contract voor ouderschapsverlof. “Zo heb ik meer tijd voor andere dingen,” vertelt hij. “En waarom niet voor LETS? Je kan er doen wat je graag doet, je leert nieuwe mensen kennen, kortom, je kan er maar plezier aan beleven.”

Piet is tegelijkertijd ook met het project “de tuinmuur” begonnen. Hij is enorm geboeid door tuinen. Vroeger heeft hij een opleiding tuinarchitectuur gevolgd en hij heeft al meerdere natuurtuinen aangelegd. Met “de tuinmuur” wil Piet nu zoveel mogelijk mensen van zijn buurt, de Brugse Poort, overtuigen om een geveltuin aan te leggen.

“Voor grote natuurtuinen is er in het centrum van de stad weinig ruimte,” lacht hij. “Toch is er net in de stad nood aan meer groen”. Hij is van mening dat je dat het beste kan bereiken met geveltuintjes. “Op die manier kunnen ook voorbijgangers meegenieten. Het maakt het leven in de stad aangenamer, het beperkt de luchtvervuiling en het zorgt voor minder lawaai op straat”.

Op de website www.detuinmuur.be vind je alle informatie over de aanleg van geveltuinen en groen in de stad. “Via een LETS'er kreeg ik advies over het logo en de website”. Zo geraakt het project ook verweven met LETS. Piet kan zich op die manier degelijk advies veroorloven voor iets wat eigenlijk een hobby en een maatschappelijk engagement is.

Binnenkort gaat hij aan het werk in de tuinkamer. Die bevindt zich in de Boerse Poort, een nieuwe biologische volkstuin in zijn buurt. De tuinkamer is ingericht om er klimplanten te kweken. “Die zullen we dan verspreiden in de Brugse Poort of tegen stropkes verder in Gent”.

Om de tuinkamer aan te leggen en in te richten zal Piet opnieuw beroep doen op LETS. Zo zal hij recyclagemateriaal nodig hebben, onder meer voor een draagstructuur voor de klimplanten. In een later stadium zal hij LETS inschakelen voor z'n zoektocht naar stekjes en zaden.

“Geveltuintjes zijn ook goed voor de sociale cohesie in de buurt”, besluit hij. “Mensen spreken je aan terwijl je aan je geveltuin werkt, zo wordt een verbinding gecreëerd tussen de mensen in je omgeving.”


Esmeralda Borgo

Leer ze kennen, die LETS'ers!

Zoals elk jaar is er ook nu weer de kans elkaar te ontmoeten! In levende lijve bovendien!
Noteer de data alvast in je agenda!

De picknick van lente 2011

• Zondag 24/06/2012: 12.00 uur - Lente-picknick – plaats nog te bepalen. 

• Zaterdag 22/09/2012: 14.00 uur - Kledingruil, klussen- en toonbeurs - Buurtcentrum Muide/Meulestede.

• Zondag 28/10/2012: 14.00 uur - Chambres de Lets – KISP, Sint-Lievenspoortstraat.

De trefdag van december 2011

• Zondag 18/11/2012: 14.00 uur - Trefdag - Lousiazaal, Lousbergspark

Hou jullie mail in de gaten, meer informatie volgt!

Job0

Waar is Bouter, onze LETSe tuinkabouter?

Er was eens... een tuinkabouter, Bouter genaamd. Deze nijvere figuur werd bij een LETS-transactie meegegeven aan steeds weer een nieuwe LETS'er en, telkens er een e-zine verscheen, werd een artikel – met foto! – gewijd aan de LETS'er die Bouter ontvangen had.
Maar helaas, Bouter is al geruime tijd zoek. Wie heeft hem? Waar is hij? Wie weet het?

Steeds meer leden!

In maart werd op het forum de stelling gelanceerd: “Het steeds toenemend aantal leden (600 in 2015?!). Wat zijn de voor- en nadelen van een steeds groeiend ledenaantal? Als we zo blijven groeien zijn we met 600 in 2015… Welke maatregelen zouden kunnen genomen worden om dit de baas te blijven? Is een andere organisatie nodig van de groep? Graag jullie kernachtig omschreven mening.”

15 reacties kwamen daarop, een overzicht:
• Een meerderheid is het erover eens dat er nu al teveel berichten op de mailinglijst staan en dit zal er niet op verbeteren als er meer leden komen. De komende maanden komt er een webwinkel voor de goederen, wat de mailinglijst al behoorlijk zal ontlasten.
• Er wordt door verschillende leden op aangedrongen de afspraken nog eens in de verf te zetten:
o In het onderwerp vermelden of het om een V(raag) of A(anbod) gaat.
o In het onderwerp kernachtig omschrijven waar het om gaat.
o Verschillende items bundelen in 1 mail.
o Maximaal 3 foto’s per mail, heb je er mail, zet ze op Picasa of Flickr.
o Vermeld je adres in de mail, zo ziet iedereen of je in de buurt woont.
• Er wordt voorgesteld de mailinglijst te splitsen volgens regio of thema of om subgroepen op te richten.
• Sommigen vragen zich af of we wel groter moeten worden, of de gezelligheid en de kleinschaligheid dan niet verloren gaan.
• En men waarschuwt er ook voor dat een steeds groter worden groep meer organisatie nodig heeft en vraagt zich af of de draagkracht van de bestuursleden hier voldoende voor is.

Op de raad van bestuur van 26 maart bespraken we deze reacties op het onderwerp:
• We kunnen leven met de groei van de groep en kunnen het werk en de verantwoordelijkheden die deze met zich meebrengt voorlopig aan.
• We vinden het erg belangrijk dat iedereen zich wat betreft de mailing lijst  aan de afspraken houdt, zoals hierboven aangehaald.
• De bedenking wordt gemaakt dat de groep vanzelf groeit, in de eerste plaats door mond-tot-mondreclame, we maken nauwelijks promotie.
• Bij een volgende aanpassing van de website wordt de mailinglijst geïntegreerd in de website, dit laat toe te werken met een sjabloon, zodat je verplicht wordt de nodige velden (V/A,adres, aantal stropkes) te vermelden.
• Een opsplitsing in regio’s of subgroepen wordt voorlopig niet overwogen.

Johan Boelaert
Voorzitter.

De frons van Fons.

Zeg Fons, een tijdje geleden zag ik een mail passeren waarin iemand zich afvroeg ‘of het binnen LETS past om in groep aankopen te doen?’. Ik ben eigenlijk heel nieuwsgierig naar wat je deze persoon geantwoord hebt.
Groetjes, Aagje

Dag nieuwsgierig Aagje,
Zo’n dingen mag je me altijd vragen, ik vind het leuk om antwoord te geven. En ja, zoiets past zeker binnen LETS.
Vaak is het goedkoper om grote bestellingen te plaatsen maar lukt dat niet voor 1 persoon/gezin, gewoon omdat ze niet zoveel nodig hebben. Dan kun je op de mailinglijst  van LETS bijvoorbeeld voorstellen om gezamenlijk een bestelling te plaatsen en zo kun je per persoon/gezin de kosten drukken of een lagere prijs voor de bestelde goederen verkrijgen.
Logischerwijze krijgt de persoon die de bestelling plaatst, ontvangt en trieert dan wel wat stropkes van de andere LETS'ers die ook iets bestellen, want uiteindelijk steekt die LETS'er er wel werk en tijd in. Hoeveel dat aantal stropkes bedraagt, dat is natuurlijk onder elkaar af te spreken.
Is je nieuwsgierigheid hiermee bevredigd?
Tot mails,
Fons

De algemene vergadering van 26 februari 2012

De jaarlijkse algemene vergadering vond dit jaar plaats in de bovenzaal van koffie- en theehuis Trafiek. Een algemene vergadering bestond tot nu toe uit twee delen: eerst het officiële deel, waarin wordt overlopen wat er het afgelopen jaar gebeurde en wat we kunnen verwachten in het nieuwe jaar. Daarna volgde altijd al een tweede deel, waarin gepraat werd over een onderwerp van algemeen belang. Dit jaar was de agenda van het eerste deel echter nogal uitgebreid en werd er op sommige onderwerpen tamelijk diep ingegaan met als gevolg dat er geen tijd meer overbleef voor deel twee. Een paar van de voornaamste punten, die besproken werden:

• Het aantal leden stijgt zienderogen, als de toename zo verder evolueert, zijn we in 2015 met meer dan 600…

• Elk jaar wordt er nagegaan wat de verhouding is tussen de goederen en de diensten die verhandeld worden. Het valt op dat het aandeel van de goederen toeneemt. Het project wordt voorgesteld om een webwinkel voor de goederen te bouwen. Bijkomend voordeel: de mailinglijst wordt lichter. Een paar leden steken hier hun schouders onder: Birgen, Michiel, Bart, Lucie en job0.
• De jaarlijkse kledingruil wordt behouden, maar er wordt een beurs aan gekoppeld waar leden hun aanbiedingen of vragen kunnen “tonen”.
• De raad van bestuur bestaat nu uit: zie e-zine februari 2011

                 Niet meer: Jikke
                 nieuw is: Wim Verbeke, penningmeester 
                 0499 32 02 11 
                 wimve22@gmail.com

Het volledige verslag verschijnt op de website.
Job0

De 300e!

In het e-zine van mei 2011 stond een reportage over de viering van de 200e LETS'er. En, warempel, we zijn maart 2012 en het 300e lid heeft zich al ingeschreven!
Net zoals het 200e lid verrasten we ook het 300e met een feestmand. Hilde, Lyra, de fotografe, en Johan belden aan in de Karperstraat bij Wim en Jovanka. 

’t Is altijd een plezierige taak, mensen verrassen met een feestmand. Ook deze keer zaten er bonnen bij: goed voor een uur voetreflexologie, goed voor een boom snoeien, goed voor 40 stropkes vrij te besteden enz.
De kers op de taart was de taart zelf, deze keer gebakken door Helga en, op vraag van Wim en Jovanka, veganistisch.
Ons bezoek kon ook rekenen op veel belangstelling van de andere bewoners van het huis: 14 katten! Wim en Jovanka zijn echte poezenvrienden, die verwaarloosde en zieke katten opvangen en verzorgen.
Wat kunnen we hier anders aan toevoegen dan: op naar het 400e lid!

Johan

Buiten de grenzen: VOEDSELTEAMS

Sanne is LETS’er en lid van Voedselteams. Els ging op bezoek om uit te pluizen hoe zo’n Voedselteam nu precies in elkaar zit:

Een voedselteam bestaat uit een groep mensen die samen op een georganiseerde manier voedsel aankopen bij lokale vaste  producenten/boeren. Uitgangspunten zijn seizoensgebonden voedsel, korte keten economie, lokale producenten, duurzame landbouw, milieubewustzijn en een eerlijke prijs voor een eerlijk product.

De band tussen de consument en de lokale producent is zeer belangrijk.  Tijdens een infoavond kan je kennismaken met de lokale producenten/boeren. Tijdens dit contact kom je te weten waar de producenten voor staan, wat hun manier van werken is en waarom. Voedselteams geven producenten een perspectief op een vaste afzetmarkt tegen een eerlijke prijs. Hierdoor kunnen zij kiezen voor meer duurzame productietechnieken. Dit alles resulteert in gezonde eerlijke producten met een hoge kwaliteit aan een eerlijke prijs.

Als consument heb je een ruime keuze aan voedingsmiddelen nl. groenten, fruit, zuivel, vlees…. Sommige voedselteams bieden bijkomend bepaalde fairtrade producten van Oxfam/Wereldwinkel aan. Dit breed gamma werkt laagdrempelig waardoor je een grote groep mensen kan bereiken. Er wordt niet gewerkt met abonnementen maar je kan wekelijks je bestelling aanpassen. Men verwacht wel dat je vaste klant bent en dus regelmatig iets bestelt.

Gewoonlijk ontstaan voedselteams uit één of andere “buurtwerking”. In het voedselteam waartoe Sanne behoort werd het initiatief echter genomen door de Jeugdbond voor Natuur en Milieu. Zij vindt dit zeer belangrijk omdat het hier de jongeren zijn die zich engageren om bewust met voedsel om te gaan.

Momenteel zijn er reeds tien voedselteams operationeel in Gent, maar er volgen er nog meer.
Bedankt voor de uitleg Sanne!
Voor meer info: www.voedselteams.be

Els

Het verhaal van Christophe

Als ik bij Christophe langs ga voor een interview, zit de tolk al klaar. Christophe is namelijk doof en zelf ken ik geen gebarentaal. Voor mij is dit nieuw, maar al heel snel komen we in een uiterst geanimeerd gesprek terecht.

Christophe is al een viertal jaar een actieve LETS’er. Hij leerde LETS kennen via een foldertje. Toen hij zich beter informeerde, vernam hij niets dan positieve dingen. Het LETS’en begon met auto's te gaan wassen, maar Christophe heeft heel wat meer in zijn mars.

Trots laat hij mij een map zien met allerlei foto's. Links een foto van een persoon, rechts dezelfde persoon, maar dan zeer geloofwaardig gegrimeerd. Een jong gezicht tovert Christophe om tot een oude man met rimpels, en hij gaat in de weer met nepsnorren en kale hoofden.

Vroeger deed hij ook kindergrime. “Het is nu alweer een tijdje geleden”, gebaart Christophe, “maar nu ik er aan denk, krijg ik er echt weer zin in! Misschien moet ik er opnieuw werk van maken om kinderen te gaan schminken tijdens feestjes.”

Het valt mij op dat de foto's uit het fotoboek met veel zorg zijn gemaakt. Niet moeilijk, want fotografie heeft geen geheimen voor Christophe, het is zijn hobby en zijn passie. “Wie een fotoshoot wilt, kan bij mij terecht”, vertaalt de tolk.

Maar Christophe heeft nog een specialiteit. “Ik geef oliemassages”, gebaart hij. Als je doof bent, moet je altijd met je handen communiceren. Dat traint je fijne motoriek, en daardoor kan je een veel betere massage geven. Hij heeft al verschillende vaste “klanten” bij LETS, en die vinden het heerlijk. Bij een massagesessie voorziet hij geuren en zachte muziek. Hij zorgt voor een rustige omgeving waarin je al je zorgen kan vergeten.

Ook buiten LETS is Christophe druk in de weer. Overdag gaat hij werken bij de poetsdienst van Bloso, en 's avonds kan je hem wel eens tegenkomen in het koffiehuis Trafiek, waar hij als vrijwilliger een handje toesteekt. Van 14 tot 18 maart is hij één van de personages van “Tartuffe” in het NTGent, een theaterstuk naar Molière van theaterregisseur Dimiter Gotscheff.

LETS is een prachtig initiatief, vindt hij. Geen problemen meer met kapotte fietsen en lastige computers. “Enig probleem is dat communiceren zo moeilijk is”, geeft hij te kennen. “Er zouden meer dove mensen bij LETS moeten aansluiten”. 

De tijd vliegt voorbij en voor we 't goed en wel beseffen is het tolkenuurtje voorbij. De tolk vertrekt, nu is het even een onderonsje in gebarentaal. Dat lukt best. Ik gebaar hem waar en hoe hij moet staan voor het kiekje. Daarna laat hij merken dat hij nog naar een LETS’er moet. Jammer, anders hadden we nog een uurtje verder kunnen “kletsen”!

Esmeralda Borgo