Als ik bij Christophe langs ga voor een interview, zit de tolk al klaar. Christophe is namelijk doof en zelf ken ik geen gebarentaal. Voor mij is dit nieuw, maar al heel snel komen we in een uiterst geanimeerd gesprek terecht.
Christophe is al een viertal jaar een actieve LETS’er. Hij leerde LETS kennen via een foldertje. Toen hij zich beter informeerde, vernam hij niets dan positieve dingen. Het LETS’en begon met auto's te gaan wassen, maar Christophe heeft heel wat meer in zijn mars.
Trots laat hij mij een map zien met allerlei foto's. Links een foto van een persoon, rechts dezelfde persoon, maar dan zeer geloofwaardig gegrimeerd. Een jong gezicht tovert Christophe om tot een oude man met rimpels, en hij gaat in de weer met nepsnorren en kale hoofden.
Vroeger deed hij ook kindergrime. “Het is nu alweer een tijdje geleden”, gebaart Christophe, “maar nu ik er aan denk, krijg ik er echt weer zin in! Misschien moet ik er opnieuw werk van maken om kinderen te gaan schminken tijdens feestjes.”
Het valt mij op dat de foto's uit het fotoboek met veel zorg zijn gemaakt. Niet moeilijk, want fotografie heeft geen geheimen voor Christophe, het is zijn hobby en zijn passie. “Wie een fotoshoot wilt, kan bij mij terecht”, vertaalt de tolk.
Maar Christophe heeft nog een specialiteit. “Ik geef oliemassages”, gebaart hij. Als je doof bent, moet je altijd met je handen communiceren. Dat traint je fijne motoriek, en daardoor kan je een veel betere massage geven. Hij heeft al verschillende vaste “klanten” bij LETS, en die vinden het heerlijk. Bij een massagesessie voorziet hij geuren en zachte muziek. Hij zorgt voor een rustige omgeving waarin je al je zorgen kan vergeten.
Ook buiten LETS is Christophe druk in de weer. Overdag gaat hij werken bij de poetsdienst van Bloso, en 's avonds kan je hem wel eens tegenkomen in het koffiehuis Trafiek, waar hij als vrijwilliger een handje toesteekt. Van 14 tot 18 maart is hij één van de personages van “Tartuffe” in het NTGent, een theaterstuk naar Molière van theaterregisseur Dimiter Gotscheff.
LETS is een prachtig initiatief, vindt hij. Geen problemen meer met kapotte fietsen en lastige computers. “Enig probleem is dat communiceren zo moeilijk is”, geeft hij te kennen. “Er zouden meer dove mensen bij LETS moeten aansluiten”.
De tijd vliegt voorbij en voor we 't goed en wel beseffen is het tolkenuurtje voorbij. De tolk vertrekt, nu is het even een onderonsje in gebarentaal. Dat lukt best. Ik gebaar hem waar en hoe hij moet staan voor het kiekje. Daarna laat hij merken dat hij nog naar een LETS’er moet. Jammer, anders hadden we nog een uurtje verder kunnen “kletsen”!
Esmeralda Borgo
