Er wordt tegenwoordig bijna overal in de wereld serieus gesproken en geschreven over de afnemende toestand van de bijen populaties. Er komen zelfs heel mooie initiatieven op tafel, die oplossingen proberen te bieden om tenminste een deel van de bijen nog te kunnen redden. Er wordt dus bijvoorbeeld in sommige grote steden op ons continent zaadjes van wilde bloemen gratis uitgedeeld om mensen meer wilde bloemen in hun tuin, terras of balkon te laten planten. Prachtig, hé!
Wat ik tot kort geleden niet wist was over de donkere kant van een tuin met veel ornamentele planten, zoals het merendeel van de (mooiste) tuinen die we overal zien. Veel van de bloemen die verkrijgbaar zijn in tuinwinkels, die de meeste mensen in hun tuin hebben staan, blijken geen reproductieve organen te hebben. Dat wil zeggen dat de bijen niets daarmee kunnen doen. Maar door hun mooie kleuren hebben die bloemen wel een aantrekkingskracht op de bijen. De bijen begrijpen niet hoe het komt dat een bloem geen pollen heeft en zo blijven ze zoeken, zoeken, zoeken, maar kunnen geen eten vinden. Door deze vruchteloze zoektocht worden ze erg moe en sommige verhongeren onderweg. Het is niet enkel de bijen die dat niet kunnen begrijpen, want ik snap het ook niet hoe en waarom het produceren en verkopen van zulke planten, die niets goeds doen voor het natuur - integendeel, ooit toegelaten is geworden.
Misschien heeft dat te maken met onze cultureel-geërfd concept en visie van wat “schoonheid” is. Zou dat de redenen zijn? Wie heeft ooit de trend gestart van steriele bloemen als “mooi” te beschouwen, terwijl er duizenden prachtige bloemen groeien spontaan overal, gratis gezaaid in onze tuinen door vogels, wind en insecten. Wie heeft ons ooit overtuigd dat wilde planten als “onkruid” moeten behandeld worden zodat we extra centjes moesten uitgeven aan het kopen van bij-onvriendelijke planten?
Toen we 4 jaar geleden in ons huidige huis zijn komen wonen hebben we besloten om enkel wilde planten te hebben in de tuin, planten die ofwel eetbaar zijn of bekend om hun geneeskrachtige werking. Het was ongelofelijk hoe snel een tuin vol komt te staan met allerlei kleuren en dat met relatief weinig werk. Bij onze buren ligt zo een wekelijks gemaaid gazon, waarbij geen speur te zien is van een andere soort plant. Zelfs een paardebloem durft zijn zaad in die tuin niet te laten vallen. Rond het gazon zijn er een tiental plantjes, netjes op een rij, zonder dat er iets tussen elke plant de grond bedekt, enkel de blote aarde. Ik denk dus niet dat ze onze tuinkunst hebben kunnen begrijpen. Niet dat hun goedkeuring voor mij van enige belang was, maar het was soms opvallend de manier waarop ze naar onze tuin keken.
Terwijl ik mijn gedachten bij die vraag had, over wat bepaalt onze huidige onderscheiding van wat schoon is en wat niet, ongeacht de gevolgen ervan, had een vriendin op facebook een grappige foto gezet. Een man in lederen laarzen tot bijna aan zijn knieën, een zeer strakke rode zwembroek, die enkel zijn “essentials” bedekte, en dan - hier komt het beste - een X-vormige fel rode riem die van de schouders naar zijn taille ging. De rest van zijn lichaam was ongedekt. In één hand hield hij een revolver en op zijn gezicht een lange hangende snor. Die man op de foto in de kinky kledij was niemand minder dan Sean Connery - ja, je hebt het goed gelezen - in zijn good old times 007 (voor wie met zijn eigen ogen de foto wil zien, ga maar naar: http://www.worldoffemale.com/
Dit beeld heeft mij niet opgewonden gemaakt, maar heeft mij wel veel hoop gebracht dat we binnen een 10-tal jaar ook met dezelfde ogen zullen staren naar een foto van een tuin van tegenwoordig. We kunnen ons dan afvragen waarom we zo een onnatuurlijk model ooit mooi konden vinden. Tegen dan zullen onze velden, ongecensureerd, gedekt zijn met de allermooiste kleuren uit het natuur, waar de bijen hun lekkerste maaltijden onbeperkt uit kunnen halen. Die hoop heb ik nu heel erg nodig om verder aan een mooiere wereld te blijven werken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten