Goeiemorgen nog eens. Vandaag met de wekker – wat ik zelden doe. Ik hou niet van wekkers! Ze zijn
zo agressief!!
Straks begrafenis van m’n vader z’n zus en familietafel, en daarna naar Alice. Zo gaat een dinsdag
hééél snel voorbij. Een vreemde combinatie ook: het levendige van een jong kind, het afscheid van
iemand die een lang leven achter zich heeft.
Op 21 maart ll. Kreeg Aliceje een vermelding in de krant n.a.v. de Werelddownsyndroomdag. Ook op
haar school maakten ze daar een speciale dag van.
http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=BLELE_20130321_001
De ouders van Alice maakten de keuze voor ‘inclusief onderwijs’ (een kind met een beperking loopt
school in het reguliere onderwijs, met ondersteuning. De eindtermen vormen niet de ‘ultieme’
leerdoelen) om verschillende redenen: naar school kunnen gaan in de buurt, samen met de broers
op eenzelfde school les volgen, deel kunnen uitmaken van de ‘gewone, doorsnee’ samenleving,
erbij horen, leren van andere kinderen (kinderen met Down Syndroom pikken veel op van andere
kinderen, en komen zo verder in hun ontwikkeling), ...
De keuze ‘voor’ inclusief onderwijs is absoluut geen pleidooi ‘tegen’ buitengewoon onderwijs. Het
is wel een pleidooi voor inclusief onderwijs als volwaardige keuzemogelijkheid voor ouders met
een kindje met een beperking, naast de andere mogelijkheden. Het ‘goed voelen’ van het kind blijft
steeds voorop staan, de inclusieve school en de leerkracht dienen extra ondersteuning te krijgen in
het inclusieproject, voor de ‘inclusieve’ leerling wordt gewerkt met een ‘individuele leerlijn en eigen
doelstellingen’. Ouders vormen een volwaardige en (doorgaans) betrokken partij in het hele proces.
De vereniging ‘Ouders voor Inclusie’ formuleerde een 10tal krachtlijnen die zij vooropstellen hierin:
- Inclusie is een keuze.
- Inclusie overstijgt het vakjesdenken.
- Inclusie = participatie.
- Inclusief onderwijs als motor voor inclusief leven.
- Inclusie vraagt ondersteuning.
- Inclusie bevordert zelfontplooiing.
- Inclusie als aanzet tot kwaliteit van bestaan.
- Inclusie, een zegen voor de samenleving.
- Inclusie is een mensenrecht.
- Inclusie is een permanent proces.
http://www.slideshare.net/oudersvoorinclusie/krachtlijnen
Veel staat of valt met de openheid en de mentaliteit van de school, de ondersteuning van school en
leerkracht. Op dit moment is ook de inzet, betrokkenheid, draagkracht van de ouders nog vaak van
doorslaggevend belang.Het zijn zeker niet enkel verhalen met alleen rozengeur en maneschijn (maar
welk ‘verhaal’ is dat wel?). Het zijn verhalen met ups en downs, twijfels, onzekerheden, tegenstand
vaak, maar ook mooie en menselijke verhalen op toffe scholen met gedreven leerkrachten. Ook
de ouders van de andere leerlingen ervaren dit zo vaak als heel positief: “Ik ben zo blij dat Alice in
de klas zit bij S.. Je ziet compleet andere kanten in hem naar boven komen in contact met Aliceje.”
Kinderen leren dat dit ‘gewoon’ is, erbij hoort in het leven, dat alle kinderen anders zijn, ieder zijn
kwaliteiten heeft; ze leren omgaan met diversiteit.
Alice ‘weet wat ze wil’! Ze leert heel graag rekenen, schrijven, lezen. Ze is zo trots op haar – steeds
overvolle – boekentas. Er moet véél mee in die boekentas, van school naar huis, van huis naar school.
Dat bepaalt zij! En ze is sterk! En als die boekentas toch té zwaar is, geeft ze aan: ‘moeilijk’! En krijgt
ze hulp. Maar altijd eerst ‘zelf doen’. Da’s (meestal!) haar moto.
Alice krijgt ION (Inclusief Onderwijs) begeleiding, en gaat ook nog naar het revalidatiecentrum. Ze
gaat heel graag naar school, en neemt daar een volwaardige plaats in. Iedereen kent haar.
Een van de ‘sterktes’ van Aliceje, voor mij, is haar ‘verbindende’ kracht: ze heeft al zoveel mensen
bij elkaar gebracht, in verbinding gebracht met elkaar. Gewoon daardat ze er ‘is’. Doordat haar ‘zijn’
mensen in beweging zet, op diverse (mooie) manieren. Van bij de aanvang van haar ‘prille, moeilijke’
start in haar leventje. En ook letterlijk: ze strekt haar armen uit, trekt mama aan de ene kant en mij
aan de andere kant naar zich toe, en geniet hier intens van.
Volgens T. (broer) wordt Alice later dokter: ze houdt van schrijven, en kriebelt, op de lijntjes, als
een dokter: onleesbaar. Wanneer je dokter bent, geeft dat echter niet. Alle dokters doen het zo.
Alice wordt trouwens een heel lieve dokter! Wanneer iemand pijn heeft, ziek is, ... ontfermt ze zich
daarover met alle overgave, aandacht, liefde die ze in zich heeft. Heel zacht, meelevend... en met een
stevige knuffel: ‘Pijn??? Rusten! Genezen zijn!’ en ‘zalf en plakker op’! Wie zou niet graag naar zo’n
dokter gaan?
Valt het op dat ik een ‘fan’ ben van Aliceje, en dat ‘Inclusief onderwijs’ (en een inclusieve
samenleving) me heel genegen zijn??!
Fijne dag nog!!
Communiekadootje voor Alice, komende zondag. (dit is echter nog een verrrassing voor haar, en de
familie! Hou het dus stil!!)
(Vervaardigd door BOISart: www.boisart.be)
3 opmerkingen:
Niet zozeer een reactie op dit artikel van Hilde, maar eerder op de gastblogs in het algemeen. Ik geniet van de verscheidenheid van de artikels van de verschillende schrijvers. Het geeft een mooi beeld van al die verschillende mensen die lid zijn van Lets-Gent!
Niet zozeer een reactie op de - overigens zeer lezenswaardige - bijdragen van Hilde, maar eerder even meegeven dat ik de gastblogs een schot in de roos vind. Het geeft een heel mooi beeld van de Lets-groep in al zijn verscheidenheid van leden.
Ja Hilde het valt op dat je fan bent van Alice!
Heerlijk!
Een reactie posten