Kwartet ‘Vilten’ bij Tine Germer
Zaterdag 23 november 2013
(Foto: v.l.n.r. Katty, Tineke, Griet, Cindy en Tine Germer)
Om 14u verwachtte Tine ons voor een gezellig namiddagje ‘Vilten’.
Appelthee, koekjes en chocolade stonden klaar - en wij waren zelf helemaal vergeten
versnaperingen of een drankje mee te brengen…
Ik (Griet) was de enige die nog nooit met vilt had gewerkt.
De anderen hadden (minder of meer) ervaring met vilt.
Cindy zat zelfs apart om een meer ingewikkelde maar heel mooie lichtconstructie te maken
waarbij een ballon nuttig zou blijken.
Op tafel lagen twee voorbeelden van kleurige vilten bloemen.
Terwijl ze uitleg gaf over de vilttechniek (heet water + zeep, noppenplastiek en zeer veel
wrijven, kneden en rollen) toonde Tine (Germer) heel bedreven hoe ze met Australische
merinowol een schitterende witte bloem maakte.
Nadien mochten wij aan de slag.
Tineke besloot een zeephouder te maken.
‘Ik heb twee zoontjes (3,5 en 1,5 jaar oud) en die gaan het niet cool vinden als ik met een
bloem naar huis kom,’ grapte ze en ze koos voor wit en zeer contrasterend elektrisch blauw.
Katty had zelf strengen in verschillende kleuren geverfde wol meegebracht. Ze nam een
streng warm dieprood vermengd met vermiljoen en karmozijn.
Ik wilde - om de hoop op de lente levend te houden - liever gele krokustinten, doorspekt met
oranje en wat okerkleurige zijdedraadjes.
‘Hoe is het vilten eigenlijk ontstaan?’ vroeg ik Tine.
‘Het is een eeuwenoude techniek maar oorspronkelijk stopten de nomaden plukken
schapenwol in hun schoenen om het warm te hebben. Door te stappen en de vermenging van
mensenzweet met die wol ontstonden de eerste vilten sokken,’ vertelde ze.
Wel, daar kon ik me echt een en ander bij voorstellen, ook qua geurtjes!
Tineke kon (hard zwoegend) uit haar vilten lapje twee zeepdoosjes (met zeep van het merk
Chat!) knippen zodat ze bij thuiskomst haar twee zoontjes een cadeautje kon geven.
Katty en ik wreven, kneedden en rolden elk onze bloem en we waren tevreden met het
resultaat.
Cindy had nog een lange weg te gaan vooraleer ze resultaat zou hebben.
Tine stelde voor om nog een bloem (maar dan ingewikkelder en met meerdere laagjes) te
maken. Maar toen was het 16u en moest ik gaan.
Allemaal waren we het erover eens dat het organiseren van zo’n kwartet een goed idee is: op
sommige namen die via mails dagelijks voorbij vliegen kunnen we nu, na een genoeglijke
namiddag, een sympathiek gezicht plakken.
Griet Van den Bossche
Voor: Kwartet ‘Vilten’ 23 november 2013.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten