Wat valt er te verletsen?
Als actieve letsers lezen jullie waarschijnlijk ook de meeste
berichten die verschijnen, ook al is dat maar vluchtig. En ongetwijfeld hebben
jullie net als ik bedenkingen bij de vaak verrassende vragen en aanbiedingen.
In mijn eerste weken als letser viel het me op hoeveel massages er
werden aangeboden. Soms gewoon ontspannende, maar ook allerlei behandelingen
met een esotherische inslag die mijn begrip overstegen. Voor alle veiligheid
stuurde ik maar in een wijde boog eromheen. Heel even vermeende ik een sensuele
dubbele bodem te ontwaren achter de diverse types massage, met allerlei codes
die aangaven hoe ‘happy’ het einde van de behandeling ging zijn. Maar ik denk
dat ik me daarin vergiste. Zelf ben ik niet het type dat staat te springen om
zich onder handen te laten nemen. Dus vroeg ik me af of hoeveel keer er een
positieve reactie kwam op zo een massage-aanbod. Niet veel, was mijn vermoeden.
Maar wat blijkt nu? Er verschijnen zelfs berichten van mensen die dringend vragen
om een massage. Dus toch goed dat dat op LETS ook zoiets kan uitgewisseld
worden!
Andere zaken die volgens mij weinig in trek zijn, lijken me de
spaarlootjes van supermarkten. Biedt men mij dat aan wanneer ik de kassa
passeer, dan probeer ik ze te weigeren. Als de kassierster uit het volhardende
hout is gesneden, laat ik de spaarzegels met de glimlach in mijn hand rollen,
om ze bij het buitenkomen op de parking in de eerste de beste vuilnisbak te
mikken. Kortom, wat ik hier wil zeggen is: liefst van al ben ik daar zo snèèèèl
mogelijk vanaf. Het idee dat ik iemand stropkes zou geven om bij hen thuis meer
van die zegels te komen halen, lijkt mij daarom onvoorstelbaar. Pas op, ik
versta het wanneer je een kaart zou hebben die bijna vol is, en je hebt nog
enkele zegels nodig en iemand kan jou die leveren, dat het ergens nuttig is.
Maar het blijft toch een twijfelgeval. Ik denk trouwens dat voor alle
puntenpassen en getrouwheidskaarten en dergelijke maar één regel geldt: mochten
de klanten daar werkelijk profijt uit kunnen halen, dan zou dat betekenen dat
de supermarkt tijd, moeite en materiële middelen investeert om ervoor te zorgen
dat ze minder winst maken! Zoiets zie ik in het huidige marketingklimaat niet
gebeuren, dus het kan niet anders dat de supermarktketens er meer aan verdienen
dan hun klanten. Niet doen dus.
Naast aanbiedingen die in mijn ogen weinig kans maken op een
afnemer, zie ik ook gedrufde vragen verschijnen. Wie niet waagt, niet wint, zo
beginnen die meestal – en ik duim voor de mensen dat ze effectief vinden wat ze
zoeken. Maar ik acht de kans soms klein. Zo herinner ik me de vraag van
een moeder die een gsm zocht voor haar dochter, omdat die de hare kwijt was.
Eerst dacht ik: dat kan nog lukken, hoeveel mensen hebben niet een oud model
ergens achteraan in een schuif liggen? Maar toen stond erbij: “Het moet wel een
smartphone zijn, volledig in orde en liefst geen te antieke.” Ongetwijfeld
stond dochterlief mee te kijken bij het plaatsen van het zoekertje en was dat
tweede stuk haar inbreng. Ik zou zeggen, good luck, lady, maar de kans
dat iemand zegt, goh, die nieuwe smartphone van mij… hoe nodig heb ik die
eigenlijk zelf? Weet je wat, ik zeg tegen die mensen dat ze er voor 100 letskes
om mogen komen.
Al weet je natuurlijk nooit, het zou mooi zijn als dat
uiteindelijk toch zo gegaan is!
Nog een speciale was een praatgroep Engels. Als leerkracht Engels
las ik het zoekertje met extra aandacht. De jongeman in kwestie stelde terecht
dat het nuttig is om mondelinge taalvaardigheid te onderhouden, en het idee was
om wekelijks een uurtje samen te komen en te converseren in het Engels.
Vervolgens stond er: “Prijs 10 stropkes per persoon per uur”. Hola? Stel dat we
met vier zijn, waarom zouden de andere drie moeten betalen voor een activiteit waar
we allemaal evenveel voordeel aan hebben? Maar wie weet, misschien werkt het
allemaal echt. Ik ga straks de proef op de som nemen en de gasten die in mijn
stamcafé naast me aan de toog zitten twee euro per uur vragen voor de
gezelligheid (ze zitten niet bij LETS dus ik moet met cash werken). Zien
hoelang dat gaat lukken!
Ook recent zocht iemand een loopbuddy, maar daar stond geen prijs
bij. In dat geval zou ik niet goed weten wie nu wie moet betalen? Misschien de
vrager een symbolisch stropke aan wie erop ingaat, daar zou ik alvast nog goed
mee kunnen leven.
Een ander raar zoekertje was van een jongeman die drie kippen en
een haan probeert weg te geven, voor een symbolisch stropke. Het is nogal
wiedes dat die jongen met een probleem zit, waarschijnlijk kraait die haan zijn
hele buurt wakker en wil hij er zo rap mogelijk vanaf. En als jij die haan
overneemt, dan heb je in het beste geval binnen de week verbaal ruzie met jouw
buren, in het slechtste geval staat de politie aan je deur! Ik hoop dat de jongeman
ervanaf geraakt bij iemand die landelijk woont, maar zelf zou ik het aanbod
niet gauw aannemen.
Op het gebied van sociaal contact vind je uiteenlopende vragen.
Een onbekende vergezellen naar een concert en daarna iets gaan drinken, dat
leek me ook een speciale. In feite een soort blind date via LETS. Ik meen me te
herinneren dat die persoon in kweste weliswaar enkele stropkes aanbood voor het
gezelschap, maar je moest bereid zijn om de kaart voor het optreden, een euro
of vijftien, zelf te betalen. Moet kunnen, maar het werkt drempelverhogend,
vrees ik. Veel geld is het niet, maar weet je… voor mij maakt het net het
verschil tussen uit nieuwsgierigheid op dat aanbod in te gaan, of net niet.
Tot slot denk ik nog aan de recente vraag naar een homeopathische
dierenarts en naar een antroposofische tandarts. Van dat laatste kan ik mij
niet eens voorstellen wat het is! Ik weet niet of het bestaat, maar mocht
dat het geval zijn, dan zou ik zijn behandeling uitsluitend aanvaarden (ik sta
er echt op!) als hij ermee akkoord is dat ik hem betaal met zegeltjes van de
supermarkt.
Ondanks occasionele skepsis hopend dat elke vraag een oplossing
vindt en dat ieder aanbod iemand ten goede kan komen in de soms wondere
letswereld, zie ik u graag donderdag terug. Tot dan!
