Gent-Sint-Pieters, tien uur die dag. Luc komt binnengewandeld in het
station. Omdat hij stapschoenen draagt en een dagrugzak bij heeft, spreek
ik hem aan . Letskwartet ? Ja hoor. Ilse Cieters is mij bekend van andere
activiteiten en organisaties. We zijn al met drie. En dan bang afwachten,
wie komt in de plaats van de zieke Letser Marijke De Langhe die zich had
afgemeld in extremis ? Twee mensen, misschien drie ? Daar komt Dorine en
ook nog Isabel. Goed herkenbaar aan hun stapschoenen en dagrugzak. Tickets
in orde ; dagstappersgidsje bij ons. Maar de trein voor Gontrode staat niet
aangekondigd. Oei, welk spoor ?
Dorine gaat de info opvragen aan het loket. Blijkt dat er werkzaamheden
zijn op de lijn en dat we eerst de trein naar Merelbeke moeten nemen en
daar overstappen. We hebben nog maar 0 minuten over…. Want de trein
vertrekt ! Wat nu ? een uur wachten zien de meesten niet zitten. Allez,
aangezien er toch twee mensen met de auto gekomen zijn, beslissen we om
daar gebruik van te maken. We rijden naar Munkzwalm en zoeken er tussen de
vele honderden geparkeerde auto’s naar een plaatsje. Het is hier net een
grote wandeldag van één of andere organisatie. Gelukkig starten wij niet
hier. We rijden naar het beginpunt in Gontrode, maar onderweg beslissen we
om ons beginpunt toch iets ‘dichterbij’ te leggen ; zo kunnen we de
verloren tijd terugwinnen…. Uiteindelijk 8 km minder dan de oorspronkelijke
22 km, is ook mooi meegenomen. In Munte aan de kerk kunnen we dan eindelijk
beginnen. Na al deze hindernissen, haal ik (Regine) een stuk cake uit en
iedereen kan meesmullen.
Van Munte gaat het naar Baaigem, Dikkelvenne, St-Maria-Latem en dan
uiteindelijk naar Munkzwalm. Je waant je verweg van de stad. Koeien,
weiden, akkers, boerderijen, landelijke huizen, groot en klein, oud en
nieuw. Tegen de middag zoeken we een mooie plek om onze picknick te
verorberen. We worden nieuwsgierig gevolgd door de plaatselijk koeien in de
weide (zie foto) . Nee, een boterham staat niet op mijn menu ; ik kom
gewoon eens goeiedag zeggen, fluistert de koe. Leuk op deze tocht is dat we
veel onverharde paadjes tegenkomen. Zeldzaam geworden in Vlaanderen.
Behalve de parking in Munkzwalm, komen we heel weinig auto’s tegen. We
stappen langs grachtjes en kleine beekjes. Halen een frisse neus op. We
krijgen het afwisselend te warm en te koud, alnaargelang de zon verschijnt
of zich weer wegsteekt achter de wolken. Aan het eind komen we uit bij de
‘Ijzerkotmolen’, een molen op de Zwalmbeek, die heel veel verschillende
functies heeft gehad : papiermolen, ijzermolen, kopermolen, oliemolen,
brouwerij en nu café. Het terras lonkt en we willen allemaal wel een
pannekoek of iets anders zoet en lekkers….
Daarna nog twee km om tot op het eindpunt te geraken. Iedereen content,
aangenaam verrast van het mooie en rustgevende landschap dat op een
vijfentwintigtal km van Gent onze zinnen heeft gestreeld. De tijd geeft aan
vijf uur. Mooi ! Dit willen we zeker nog eens overdoen !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten