Gastblog van Johan - Woensdag

Woensdag

Deze keer is de blog op tijd, hoor!

Zoals ik in die van maandag schreef, we schrijven soms leden uit als ze onbereikbaar zijn voor het
betalen van hun lidgeld, maar er zijn er ook die stoppen met LETS'en. Dit gebeurt vaak als ze een
herinnering krijgen voor de betaling van het lidgeld. Ik krijg dan reacties zoals: “Oh, ik heb die mail
niet gezien, maar ja, ik lees de mails van LETS-Gent niet, ik ben toch niet zo geïnteresseerd, wil je me
uitschrijven?” of “Ik merk dat ik toch niet tot LETS'en kom, ik vind het een heel goed initiatief, maar
heb het veel te druk, wil je me uitschrijven?” of alledaagse redenen: “Ik ben verhuisd naar Brussel, ’t
was heel prettig, het LETS'en in Gent, ik zoek zeker de groep in Brussel op, wil je me uitschrijven?”

Minder prettig wordt het als je merkt dat de persoon in kwestie een stropkessaldo onder nul heeft.
Ik stuur hem/haar dan een mail om dit aan te kaarten, om uit te leggen dat dit betekent dat leden
meer voor hem/haar gedaan hebben dan omgekeerd en dat ze hun 20 euro waarborg niet terug
krijgen. Bij sommigen helpt dit en dezen laten weten dat ze toch minstens gaan proberen hun saldo
op nul te krijgen. Maar anderen zitten er niet mee en reageren van “Ik heb toch geen tijd om nog te
LETS'en, die 20 euro is jullie gegund” tot “koop een fles wijn met die 20 euro, ik zal niet nalaten dit
op een blog te zetten!” De zender van die laatste reactie heb ik uitgenodigd mij eens op te bellen
(zijn telefoonnummer zit niet in onze lijsten) in plaats van te bloggen, maar ik heb er niets meer van
gehoord. Verder kunnen we daar niet op reageren, lijkt me. Op LETS-cafés zeg ik bij de introductie,
als ik uitleg waar de waarborg voor dient en zo een voorbeelden aanhaal, dat ik thuis poppetjes heb,
waar ik naalden in prik…

Ik had het gisteren over de 6 delen van de reeks “De Bach-code” op Klara die gewijd waren aan
de 6 cellosonates van Bach. Ik ken die al jaren, ze stonden, toen ik nog naar Brussel heen en weer
pendelde met de trein, op mijn gsm, waar ook muziek op kon. ‘k Had soms de neiging er een
luidsprekertje op aan te sluiten en de muziek door de wagon te laten schallen, maar ja, zoiets deed ik
dan maar niet voor de slaapkoppen die me omringden. ‘k Heb de sonates al zo vaak gehoord en toch
blijven ze ongrijpbaar, onvatbaar, elke keer weer is het alsof het de eerste keer is. Weet je wat het
antwoord is wat heel veel mensen geven op de vraag: “Wat had je in je leven willen doen, wat je niet
gedaan hebt?” Muziek spelen, zeggen de meesten! En dit is inderdaad iets wat ik heel erg jammer
vind, dat ik nooit enig instrument heb leren bespelen. Ik heb ooit eens notenleer beginnen volgen,
maar ‘k vond dit zo saai, zeker met een leraar die, ik herinner het me nog goed, Jazzmuziek geen
muziek vond! Ik zing soms wel eens… als ik een rustige dag wil. Iedereen en alles vlucht weg, behalve
de kat, die jankt mee – uit pure wanhoop!

Morgenavond is er raad van bestuur, de blog van donderdag zal ik vrijdagmorgen schrijven en dan
heb ik het zeker over die vergadering.