Gastblog van Johan - weekend

Zondag

Geen zaterdag. Wat zijn er veel letters, woorden en zinnen voorbij gevloeid de voorbije
dagen… ik laat het woord vandaag dan ook aan iemand anders. Het was me aangenaam en ik
hoop van u hetzelfde. Met veel plezier geef ik deze blog door aan Niels.

“`Het leven is gruwelijk, Poetie, het is een gruwelijk bestaan,' zo hoorde zij, door haar
gedachtebouwsels heen, de liefste sterveling op aarde janken. `Arm aan geldelijke
speciën en andere plezierige vreugd brengende cadeaus van het gesternte. Rijk aan
ziekte en weedom. Dat is onze staat, Poetie, onze staat. Daarom mogen wij nooit niet
getiktakt nimmer zijn om het enige wat we hebben, onszelf en malkander, duivelachtig
zeer te doen en te vermassacreren in onhandigheid het zeldzaam unieke dat wij, in dat
schijterige hondenleven van ons, hebben kunnen sparen en oppotten: het nooit vermorste,
nimmerment ineengestuikte complot van solidariteit, het op geen enkel moment naar
afbraak neigende, altijd weer schoon vredig kalm voortkabbelende gevoel en besef in ons,
de decisie en het bewustzijn van bij elkaar te horen en elkander te moeten steunen en
bijstaan.'”

Pjeero Roobjee, De thuiskomst van de thuisverlater. Leuven, 2000.

Gastblog van Johan - Vrijdag

Vrijdag

Er zijn ook een paar organisaties lid van LETS-Gent vzw. Trafiek vzw, waar we tweemaandelijks
de LETS-cafés geven in de namiddag, het Vogelnest vzw en zeer recent Das Kot vzw, maar ook Op
Stapel vzw is recent lid geworden. Deze organisatie ken ik al even lang als LETS-Gent bestaat. Traudi,
diegene die LETS-Gent heeft opgericht en nog steeds lid, is ook een van de krachten achter Op Stapel
vzw. Citeren is gemakkelijk! “OP STAPEL creëert een podium waarrond liefhebbers van kamermuziek
drempelloos hun hart kunnen ophalen. De vereniging staat in voor een absoluut hoog professioneel
niveau van musiceren. De uitvoerders zijn klassiek geschoolde musici - solisten van internationaal
niveau - die allen in professionele orkesten en ensembles spelen. De programmatie strekt zich uit
van pré-barok en romantiek - op authentiek instrumentarium - tot hedendaags.” (www.opstapel.be).
Al dit moois speelt zich af in de Cultuurkapel Sint-Vincentius in Gent, een prachtige ruimte, die
alleen daarvoor al een bezoek waard is. Helemaal in het begin van LETS-Gent deden ze al beroep op
LETS'ers om de zaal klaar te zetten en achteraf te ontruimen. Of om achteraf mee te helpen bij het
ronddelen van een drankje achteraf, een concert begint op een zondag om 11 uur. Nu zijn ze terug
lid geworden, LETS'ers kunnen net zoals toen helpen bij de organisatie, maar ze kunnen ook voor
elk concert toegangskaartjes LETS'en voor 40 stropkes ’t stuk. ‘k Denk dat ik er zo lang naartoe ga als
LETS-Gent bestaat, een keuze maken uit de concerten die al plaatsvonden is onbegonnen werk, laat
ik het houden bij het concert van nu zondag:
Programma:

Darius Milhaud: Suite voor viool, klarinet en piano opus 157b
Claude Debussy: Eerste Rhapsodie voor klarinet en piano
Claude Debussy: Sonate voor viool en piano
Aram Khachaturian: Trio voor klarinet, viool en piano
Uitvoerders: Ivo Lybeert, klarinet; Femke Sonnen, viool; Daniel Blumenthal, piano

Ja, die raad van bestuur van gisteravond! Wat bespreken we daar? Een belangrijk punt was de
agenda van de algemene vergadering van 17 maart. ’t Is een verschijnsel dat veel organisaties
kennen, er komt een grote minderheid van de leden naartoe. Ja, ’t is op een zondag tussen 10 en
12 uur en dan slapen we uit, genieten we van een croissantje en van elkaar - soms in omgekeerde
volgorde – en dan naar zo een saaie vergadering gaan… Nochtans wordt daar een overzicht gegeven
van wat er gebeurde in het voorbije jaar, op inhoudelijk en financieel vlak en kan je er een woordje
over meespreken. Er wordt ook vooruit gekeken naar het jaar 2013, welke nieuwe plannen koesteren
we en hoe realistisch zijn, hoe haalbaar. De uitnodiging volgt volgende week, vergeet voor 1 keer die
croissant en de andere dingen van de zondagmorgen en kom!

’t Is vrijdagavond, de werkweek zit erop… schrijft de man die niet meer werkt. Tot morgen.

Gastblog van Johan - Donderdag

Donderdag

’t Was wel even schrikken eergisteren bij het bekijken van de krant: (pdw) overleden! Dat hem dit moet overkomen, hij zou het zelf een minder geslaagde grap vinden, denk ik. ‘k Heb zijn teksten altijd graag gelezen, de manier waarop hij organisaties, instituten, pseudo-personaliteiten in hun blootje zette is weinigen gegeven. Er zijn er al zo weinigen in het Nederlandstalig grondgebied die dit kunnen, doodjammer. Zijn comedy-programma’s kon ik minder appreciëren, ‘k heb het niet zo op stand-up comedians begrepen, er zit veel kaf tussen het koren. Maar ‘k zal hem missen, ‘k neem me voor voortaan wat meer op een of andere doos te kijken, misschien staat erop dat hij erin zit… 

Een klein onderdeel van LETS-Gent is er eentje waar ik, toen ik er de eerste keer van hoorde, al meteen weg van was: de Route des SEL! LETS wordt in het Frans “SEL”, “Système d’Echange Local”. Het was op een LETS-Vlaanderen-dag, jaren geleden, dat LETS'ers uit Louvain-la-Neuve dit project kwamen voorstellen. ‘k Weet nog dat Steven Andries er ook was en dat we allebei zoiets hadden van ja, dit is iets om voor te gaan. We hadden het ter plaatse niet helemaal begrepen, maar na wat opzoekwerk op hun website (www.route-des-sel.org) zijn we ervoor gegaan. Voor wie niet weet hoe het werkt: dankzij de organisatie Route des SEL kunnen de al meer dan 2000 aangesloten leden – die wel lid moeten zijn van een LETS-groep – bij elkaar logeren voor hun plaatselijke LETS-munt. De afspraak is dat je voor 1 overnachting het equivalent van 1 uur LETS'en betaalt, niet meer, niet minder. Ik vermeld dit altijd op de LETS-cafés omdat het zo goed in de verf zet hoe relatief die LETS-munten zijn en hoe het er in essentie om gaat elkaar diensten te bewijzen. We waren de eerste LETS-groep van Vlaanderen die er lid van werden, want ook niet-Franse LETS-groepen kunnen – gratis! - lid worden. Twee jaar geleden wilden mijn vrouw en ik daar gebruik van maken, we reserveerden een overnachting in Marseille, maar toen we op het adres aan kwamen hing er een briefje op de deur, dat het logies, wegens een overlijden in de familie, niet kon doorgaan… Daaronder stond gelukkig het gsm-nummer van een ander lid van de Route des SEL waar we wel terecht konden en die ons bovendien ook nog kwam oppikken. Sympathieke ontvangst, rustige nacht en nog een ontbijt er bovenop! Een aan te bevelen formule.

’t Is nu 16.50 uur, straks, om 18 uur, de fiets op, naar de vergadering van de raad van bestuur, die om 20 uur begint. Maar om 19 uur krijgen de leden, die dit willen, we van de sympathieke LETS'er die ons ontvangt, een ongetwijfeld lekkere maaltijd te verorberen.

…

’t Is nu 23.36 uur en de ontvangst door Michele was gezellig en het eten lekker. Om 20 uur kwamen de anderen en kon de vergadering beginnen. Ik moet er aan denken om op volgende raad van bestuur voor te stellen om, na elke vergadering, de belangrijkste punten die we besproken hebben, op een of andere manier aan de groep door te spelen. Communicatie stond trouwens op de agenda, wat we er kunnen aan doen om deze te verbeteren, vroegen we ons af.  Geslaagde vergadering, we beginnen om 20 uur en proberen altijd af te ronden om 22 uur, twee uur voor een vergadering moet genoeg zijn, denk ik dan, als ’t langer wordt, wordt het vermoeiend. Maar ’t is altijd moeilijk om op tijd te stoppen, er is zoveel te bespreken, deze keer lukte het om te stoppen om 22.15 uur, twee aanwezigen moesten op een ontiegelijk vroeg uur uit de veren.

Tot morgen.

Gastblog van Johan - Woensdag

Woensdag

Deze keer is de blog op tijd, hoor!

Zoals ik in die van maandag schreef, we schrijven soms leden uit als ze onbereikbaar zijn voor het
betalen van hun lidgeld, maar er zijn er ook die stoppen met LETS'en. Dit gebeurt vaak als ze een
herinnering krijgen voor de betaling van het lidgeld. Ik krijg dan reacties zoals: “Oh, ik heb die mail
niet gezien, maar ja, ik lees de mails van LETS-Gent niet, ik ben toch niet zo geïnteresseerd, wil je me
uitschrijven?” of “Ik merk dat ik toch niet tot LETS'en kom, ik vind het een heel goed initiatief, maar
heb het veel te druk, wil je me uitschrijven?” of alledaagse redenen: “Ik ben verhuisd naar Brussel, ’t
was heel prettig, het LETS'en in Gent, ik zoek zeker de groep in Brussel op, wil je me uitschrijven?”

Minder prettig wordt het als je merkt dat de persoon in kwestie een stropkessaldo onder nul heeft.
Ik stuur hem/haar dan een mail om dit aan te kaarten, om uit te leggen dat dit betekent dat leden
meer voor hem/haar gedaan hebben dan omgekeerd en dat ze hun 20 euro waarborg niet terug
krijgen. Bij sommigen helpt dit en dezen laten weten dat ze toch minstens gaan proberen hun saldo
op nul te krijgen. Maar anderen zitten er niet mee en reageren van “Ik heb toch geen tijd om nog te
LETS'en, die 20 euro is jullie gegund” tot “koop een fles wijn met die 20 euro, ik zal niet nalaten dit
op een blog te zetten!” De zender van die laatste reactie heb ik uitgenodigd mij eens op te bellen
(zijn telefoonnummer zit niet in onze lijsten) in plaats van te bloggen, maar ik heb er niets meer van
gehoord. Verder kunnen we daar niet op reageren, lijkt me. Op LETS-cafés zeg ik bij de introductie,
als ik uitleg waar de waarborg voor dient en zo een voorbeelden aanhaal, dat ik thuis poppetjes heb,
waar ik naalden in prik…

Ik had het gisteren over de 6 delen van de reeks “De Bach-code” op Klara die gewijd waren aan
de 6 cellosonates van Bach. Ik ken die al jaren, ze stonden, toen ik nog naar Brussel heen en weer
pendelde met de trein, op mijn gsm, waar ook muziek op kon. ‘k Had soms de neiging er een
luidsprekertje op aan te sluiten en de muziek door de wagon te laten schallen, maar ja, zoiets deed ik
dan maar niet voor de slaapkoppen die me omringden. ‘k Heb de sonates al zo vaak gehoord en toch
blijven ze ongrijpbaar, onvatbaar, elke keer weer is het alsof het de eerste keer is. Weet je wat het
antwoord is wat heel veel mensen geven op de vraag: “Wat had je in je leven willen doen, wat je niet
gedaan hebt?” Muziek spelen, zeggen de meesten! En dit is inderdaad iets wat ik heel erg jammer
vind, dat ik nooit enig instrument heb leren bespelen. Ik heb ooit eens notenleer beginnen volgen,
maar ‘k vond dit zo saai, zeker met een leraar die, ik herinner het me nog goed, Jazzmuziek geen
muziek vond! Ik zing soms wel eens… als ik een rustige dag wil. Iedereen en alles vlucht weg, behalve
de kat, die jankt mee – uit pure wanhoop!

Morgenavond is er raad van bestuur, de blog van donderdag zal ik vrijdagmorgen schrijven en dan
heb ik het zeker over die vergadering.

Gastblog van Johan - Dinsdag

Dinsdag

Nu pas kan ik deze blog publiceren, gisteravond werd het te laat om dit nog te doen. Ik was namelijk
naar een vergadering van een recent opgerichte werkgroep, die we door het leven laten gaan met
de naam “LETS en mensen met ondersteuningsnood”, het werd 23.30 uur eer ik terug thuis was.
Fietsend, want ik fiets graag! Ik ben geen vrijetijdsfietser, die de kilometers afmaalt en een parcours
fietst doorheen b.v. de Vlaamse Ardennen, heuvel op, heuvel af. Ik woon in Landegem en als ik in
Gent moet zijn, dan fiets ik! Naar bijeenkomsten, vergaderingen, naar een film met een vriend, zowel
naar ’t centrum van ’t stad, als naar Sint-Amandsberg of Ledeberg of ergens anders. Veel verder dan
de agglomeratie van Gent moet het niet zijn, zo dapper ben ik nu ook weer niet. Maar ‘k vind het
wel heel erg prettig, zeker met dit mooie weer, koud, overdag zonnig, droog. Hoewel regen mij niet
stoort, wind, da’s vervelender. Zoals iemand ooit eens zei: “ Er bestaat niet zoiets als slecht weer, er
bestaat alleen maar onaangepaste kledij!” Maar wat moet je aantrekken bij windkracht 17…?

Maar om terug te komen op die werkgroep, die nog maar twee vergaderingen jong is. LETS-Gent
bestaat in juni 18 jaar en gedurende al die tijd is er altijd vraag geweest of LETS-Gent zich niet ook
moet richten op mensen met ondersteuningsnood, mensen met een fysische handicap, mensen
die niet zo vlot zijn in het leggen van contacten, mensen die het moeilijk hebben met computers
en internet, mensen in kansarmoede, voor wie de toegang tot en het LETS'en niet vanzelfsprekend
is. Aanleiding tot het oprichten van die werkgroep was een gesprek met P.L.A.N. vzw. “Plan vzw
is een expertise- en ondersteuningscentrum op het vlak van inclusief leven, community building
en kwaliteit van leven. We werken aan een gevarieerde samenleving door mensen met elkaar te
verbinden (netwerkontwikkeling).” (http://www.planvzw.be/). Bedoeling was dat deze organisatie
vrijwilligers uit onze groep een opleiding zou geven om mensen met ondersteuningsnood op te
vangen en te begeleiden. Doordat ze geen subsidies hebben gekregen voor dit project, viel deze
mogelijkheid weg, maar het heeft ons wel aan het denken gezet en het oprichten van een werkgroep
was een concreet gevolg. Op de algemene vergadering van 17 maart wordt hier aandacht aan
besteed, maar de informatie wordt, eens de plannen vaste vorm aannemen, met de ganse groep
gedeeld.

Ik luister momenteel naar “Weg van Wagner”, een eerste uitzending van een reeks van tien,
die ik zondagavond miste, maar die je uitgesteld kan beluisteren. Er was eerst die hele goede
reeks uitzendingen, de Bachcode, over de zes cellosonates van Bach en er loopt nog altijd “Les
Compagnons de la Chanson” over… ja over wat anders dan het Franse chanson, iets waar al gans
mijn leven dol op ben. En bovendien gepresenteerd door Kurt Van Eeghem, voor zijn stem en zijn
prachtige taal alleen al zou je luisteren. Maar ook daarover meer in de volgende blog.

Gastblog van Johan - maandag

Zoals elke dag begon ook deze dag met LETS – na ’t ontbijt uiteraard. Eerst en vooral inloggen bij de Triodos-bank om op te vragen welke stortingen van lidgelden er zijn. Deze invoeren in de database van de leden en daarna checken welke leden een mail moeten krijgen, omdat ze binnenkort hun jaarlijks lidgeld dienen te  betalen. Nu moet ik die mails nog stuk voor stuk versturen, maar er is hoop: er wordt gewerkt aan een automatisatie, zodat de mails verstuurd kunnen worden zonder mijn of andermans tussenkomst. Heel erg soms dien ik een lid uit te schrijven: alle leden krijgen een drietal herinneringsmails als het tijd is om het lidgeld te betalen, is er dan nog geen reactie dan probeer ik hen telefonisch te bereiken – op zaterdag, dan is ’t bellen gratis. Lukt ook dit niet en blijft enige reactie uit, dan hebben we geen andere keuze dan het bewuste lid uitschrijven.

Daarna de LETS-mails checken: er zijn altijd wel een paar mails met vragen of aanbiedingen voor de mailinglist die moeten gemodereerd worden. De meeste kunnen, na ze gelezen te hebben, met een klik op een knop naar de groep kunnen gestuurd worden. Er zijn weinig mails waarbij ik de verzender moet vragen de tekst aan te passen. Het gaat vaak om zaken die men over het hoofd ziet of minder goed geformuleerde tekstjes. B.v. vergeten V(raag) of A(anbod) voor het onderwerp te zetten of niet helemaal duidelijk formuleren hoeveel stropkes men vraagt of niet helemaal duidelijk het verschil tussen euro’s en stropkes maken. Ik mag niet vergeten collega-ombuds Hilde Bradt in CC: te zetten! Ook hier is hoop: we beginnen deze week met een beurtrol tussen de leden van de raad van bestuur, die om beurt het modereren op zich nemen.

Er zijn ook de dagelijkse mails met inschrijvingen voor LETS-cafés, die zet ik in een Excel-tabel en de mensen in kwestie krijgen een mail met de plaats en het uur waar het doorgaat. ’t Was een goed idee van Lucie Evers om op de website niet meteen plaats en uur te zetten, op die manier verzamelen we e-mailadressen en kunnen we diegenen die niet opdoken nog eens herinneren aan een volgend LETS-café. Die LETS-cafés lopen als een trein, vorige zaterdagnamiddag waren er meer dan 50 geïnteresseerden – in een te kleine ruimte. De belangstelling voor het LETS'en blijft aanhouden, dit merk je ook aan het toenemend aantal leden.

En dan uiteraard nog andere mails, leden die informatie vragen over dit en dat, afspraken met andere bestuursleden over dit en dat, enfin, over dat dit en dat de volgende dagen meer…

Er was vandaag in de Vooruit een kennismakingsvergadering met het verschijnsel Repair-café. Dit uit Nederland overgewaaid initiatief wordt hier gelanceerd door Netwerk Bewust Verbruiken. Even citeren: “Repair Cafés zijn gratis toegankelijke bijeenkomsten, waarop buurtgenoten elkaar op vrijwillige basis helpen bij het herstellen van allerhande voorwerpen (zoals kleding, elektrische apparaten, meubels, fietsen, speelgoed, gebruiksvoorwerpen etc.). Doordat de reparateurs vrijwilligers zijn, blijven de kosten voor de reparatie laag. Wel kunnen bezoekers een vrijwillige bijdrage geven. In het Repair Café leren bezoekers dat reparatie een goed alternatief voor weggooien is, en dat dit alternatief ook voor hen bereikbaar is. Het Repair Café helpt zo de afvalberg te verkleinen. Daarnaast draagt het bij aan een mentaliteitsverandering, die nodig is om mensen warm te maken voor een duurzame samenleving. Tot slot is het Repair Café ook een sociaal evenement: buurtgenoten ontmoeten elkaar op een nieuwe, verrassende manier. Dat leidt tot nieuwe contacten in de buurt en bevordert de sociale cohesie.” Er waren al succesvolle Cafés in Brussel, Leuven en Sint-Niklaas. De overeenkomsten met het LETS’en zijn er:  ook bij ons is de vraag naar reparaties groot en het kader dat ze schetsen is heel gelijkend met dat waarbinnen LETS draait.. Er was veel volk op de vergadering, ook de Nederlandse initiatiefnemers waren er, volgens hen slaat het concept van Reparatie Café enorm aan in veel landen. Nu, binnen LETS-Gent zo een Café organiseren lijkt me een haalbare kaart, maar om zoiets te doen voor of met andere groepen, iets wat ik aanhaalde op de vergadering, is niet zo vanzelfsprekend. Maar dit is nog maar een eerste stap, er komen nog vergaderingen en we bespreken dit zeker ook intern. Dit verhaal vervolgt.

Tot morgen.