Deelnemers: Katja en Dimi met Nika en Zohra, Els (Elto), Carolien en Lieven, Els (Elsd) met Jonathan
Jonathan en ik staan buiten reeds te trappelen vol ongeduld want Dimi en zijn dochter Zohra komen ons ophalen met de wagen voor een gezellige en ook avontuurlijke wandeling in Wachtebeke. Lang duurt het wachten niet, misschien een minuutje of twee, en daar komen ze reeds aangereden. Voor we naar het zelf aangelegde mini-bos van Dimi vertrekken, stoppen we eerst ten huize Katja en Dimi en wachten we onze mede-letsers Els (Elto), Carolien en Lieven en ook hun hond Sia op om ons ‘groeps’-kwartet te vervolledigen. Jonathan ziet de de kleurrijke rubberen vloerpuzzels liggen en gaat vol enthousiasme aan het werk om de namen die verwerkt zijn in het puzzeltapijt te vervormen. Nika en Zohra hun namen vervagen spoedig en vervormen in woorden als Kahra en Noka of was het in Rahoz en Naik? Ook Nika is van de partij bij het puzzelen en steekt snel een stukje in haar mond.
Dimi heeft in Wachtebeke een stukje landbouwgrond en tracht reeds ettelijke jaren om via zijn mooie plekje land een bijdrage te leveren aan de noden van onze aardbol door er jaarlijks stapsgewijs in de winterperiode een aantal bomen op te planten. Dimi’s privé-bos heeft een weide met 2 ganzen en een kip, twee tuinhuisjes waarvan er eentje, laat ons zeggen, een beetje brik-à-brak, prachtig handmade dus, voor zijn dochter Zohra die het kleurrijk beschilderd heeft, een privé-douche tussen de boompjes en een gezellige zithoek voor een kampvuur. Af en toe zie je een boompje dat het niet zal halen omwille van de varens die hun bestaan blijven opeisen en het boompje alle licht en zuurstof ontnemen door het helemaal in te sluiten. Dimi demonstreert ons al gauw hoe we de ganzen kunnen benaderen vanuit de wet van de grootste. Als we ons groter maken dan we zijn door onze armen in de lucht te houden en met de hand naar voren , beginnen de ganzen te blazen en gaan ze weg. Hen de rug toe keren zou wel eens fataal kunnen zijn. Carolien is erg blij met deze informatie en kan nu ongehinderd naar de kapper gaan die zijn tuin door deze lang genekte vogels laat bewonen.
Dimi neemt ons mee langsheen de weide van zijn buurman. Al gauw loopt hij samen met Lieven en de hond voorop en betreden we het territorium van een tiental paarden die ons duidelijk maken dat we enkel mogen passeren als we hen vriendelijk tegemoet komen. Of roken ze de maïskoek die Jonathan net verorberd had? Want plots worden we volledig gebarricadeerd. Overal staan ze, de paardjes. We kunnen geen stap vooruit! Links, rechts, achter ons, overal rondom ons zijn ze aanwezig en worden we ons bewust hoe klein we eigenlijk zijn ten opzichte van hen. Jonathan wordt een beetje bang en ik pak hem op, zodat hij een beetje groter lijkt, minder angstig is en ook overkomt. Rustig strelen we hun hoofden wat hen tevreden stelt. De bruine merrie die ons de weg belemmert zet een stapje naar voren waarop we onze weg kunnen verder zetten. Ook Katia snelt Els te hulp die het toch even benauwd krijgt terwijl ze de buggy met Nika verder duwt. De paarden blijven ons vergezellen tot aan de overkant van de weide. Af en toe opletten wel dat we onze stapschoenen niet verliezen in de drassige modderpoel. Het regenweer heeft er immers voor gezorgd op één week tijd dat ons wandeltraject toch niet zo toegankelijk blijkt te zijn voor buggy’s dan ons voorspeld is geweest. Maar daar trekken we ons niet zo veel van aan. Daar waar het moeilijk is, kan Jonathan stappen of krijgen we hulp om de buggy te dragen. Nika haar buggy is beter gepantserd met haar grote dikke wielen. Zij zit er goed, lekker hoog en droog en slaapt af en toe rustig door de wandeling heen.Een rustiger traject lacht ons nu tegemoet, langsheen beken, weiden, kanalen, en de trage wegen waardoor we de kans krijgen om gezellig met elkaar te praten. Katja en Dimi trakteren met een kratje fruit. De hond heeft alle ruimte om eens los te lopen en om ook wel eens wat te rennen.
Voordat het donker wordt komen we terug op Dimi’s landeigendommetje aan en keren we voldaan van deze mooie uitstap terug naar huis en luisteren Zohra en Jonathan in de auto naar ‘De Keizer en de nachtegaal’, blij dat we via deze kwartetmaand hebben mogen genieten van het mooie Wachtebeekse land.
Els (Elsd)
