Ook ik ben vergeetachtig en er is ook zoveel anders waar ik me liever aan wijd dan het doen van betalingen en het denken in euro’s. Maar als ik dan die jaarlijkse vraag krijg om m’n lidgeld te betalen denk ik even aan de mens die dit opvolgt. Ik beeld me dan het kind in dat weent en nu even langer moet wachten op de armen van degene die net die mail naar mij aan het versturen is. Misschien heeft de opvolger van betalingen helemaal geen kindjes die wenen? Dan zou het toch kunnen dat de geliefde net thuiskomt of het brood uit de oven wil omdat het op dat moment perfect goudkleurig is en z’n versgebakken geur verder wil verspreiden. Of dat ene boek waarvan hij alsmaar de titel leest en het lezen van de rest niet wil lukken. Of misschien wel de zon die net tevoorschijn komt en zo aantrekkelijk wenkt...
En dan doe ik maar gewoon meteen die overschrijving en wandel daarna fluitend de tuin in om de kippen eten te geven!
Gegroet,
Fons
